Νέα κριτική Super Mario Bros

Αν ακολουθείτε τον Μάριο από τις ημέρες δόξας του NES, τα περισσότερα από αυτά που πραγματικά πρέπει να γνωρίζετε βρίσκονται στον τίτλο. Αυτό είναι το πρώτο νέο παιχνίδι Super Mario από το Super Mario Sunshine του 2002 και το πρώτο νέο παιχνίδι 2D Mario - χωρίς να υπολογίζονται ενημερώσεις ή ριμέικ - από το Super Mario World του 1992. Τώρα το μόνο που πρέπει να γνωρίζετε είναι αν πρόκειται για ένα Super Mario άξιο του ονόματος, οπότε θα σας πρότεινα να κοιτάξετε το σκορ, να αγωνιστείτε, να αγοράσετε και να παίξετε.

Οι υπόλοιποι ίσως χρειαστείτε μερικές λεπτομέρειες. Λοιπόν, ουσιαστικά πρόκειται για μια παρόμοια προσπάθεια με το περσινό Sonic Rush: ένα κλασικό, επιστρέφοντας στο root 2D platformer με βελτιωμένα γραφικά που εκμεταλλεύονται την τρισδιάστατη ιπποδύναμη του DS. Φυσικά, υπάρχει μια σημαντική διαφορά. Ο Sonic Rush ένιωθε πάντα λίγο σαν συγγνώμη, λες και ο Sonic ζητούσε συγγνώμη για τους Sonic Adventures 1 και 2 και τους Sonic Heroes, και ότι και αυτός χάρηκε που επέστρεψε στο 2D, όπου ανήκε. Ο Νέος SMB αισθάνεται λιγότερο σαν τον άσωτο γιο να επιστρέφει, για τον απλούστατο λόγο για τον οποίο ο Μάριο δεν έχει να απολογηθεί. Ο Mario 64 φαίνεται πλέον σίγουρος για μια θέση στην αίθουσα των Μεγαλύτερων Αγώνων Όλων των Εποχών στο Big Games Hall of Fame και ο Super Mario Sunshine, ενώ ήταν κατώτερος, εξακολουθούσε να καταστρέφει πράγματα.

Παρόλα αυτά, υπάρχει κάτι υπέροχο να βλέπεις τον Μάριο να επιστρέφει στα θεμελιώδη. Και πιστέψτε με, είναι πραγματικά θεμελιώδη. Ακριβώς όπως στο αρχικό Super Mario Bros, ξεκινάτε κάθε επίπεδο με τον παχουλό υδραυλικό στο ένα άκρο, το φινίρισμα του σημείου σημασίας στο άλλο, και πολλές πλατφόρμες, νομίσματα και εχθρούς ενδιάμεσα. Τα χειριστήρια βασικά - και πολύ σωστά - αγνοούν την οθόνη αφής DS. Τρέχετε και πηδάτε, αναπηδώντας στους εχθρούς τους καταστρέφει και τα αδειασμένα κοχύλια χελώνας Koopa μπορούν να κλωτσήσουν σε άλλους κακούς. Τούβλα και χρυσά τεμάχια - τα οποία μπορεί να περιέχουν ή όχι νομίσματα ή ειδικά αντικείμενα - μπορούν να τρυπηθούν χαρούμενα από κάτω, ενώ πιέζετε κάτω όταν πηδάτε από πάνω τους απελευθερώνει την παλιά καλή λίβρα εδάφους-ένα βαρύ βηματικό βηματισμό που καταστρέφει κάθε μπλοκ που κάθεται παρακάτω.

Από πολλές απόψεις, είναι σαν να επιστρέφουμε στην αρχή του παιχνιδιού πλατφόρμας, και όμως το New SMB δεν αισθάνεται ποτέ τόσο παλιό. Maybeσως γιατί, από την αρχή, η Nintendo πήρε τον έλεγχο και την κίνηση με τον τρόπο που λίγα αντίπαλα franchise πλατφόρμας κατάφεραν ποτέ. Υπάρχει μια ανταπόκριση στα χειριστήρια - ένας τρόπος για να τελειοποιήσετε τα άλματα, τις πτώσεις και τις ολισθήσεις του Μάριο - αυτό είναι στην πραγματικότητα μια απόλαυση από μόνη της. Και αυτό σημαίνει ότι, ανεξάρτητα από το πόσο δύσκολο γίνεται, νιώθεις πάντα ότι ζεις ή πεθαίνεις με τη δική σου ικανότητα, όχι από κάποιο ελάττωμα στη βασική μηχανική του παιχνιδιού. Το παιχνίδι ενσωματώνει ακόμη και γνωστές κινήσεις από πιο πρόσφατες πλατφόρμες - τριπλό άλμα, άλμα τοίχου, παράπλευρος και κρεμαστός τοίχος - με τρόπους που τους κάνουν να αισθάνονται απόλυτα φυσικοί, όπως ήταν πάντα εκεί. Και το καλύτερο από όλα, το συνηθισμένο cast των critters επιστρέφει για να κρύψει τον Mario: Hammer Bros, Bullet Bill, Lakitu, Τα Piranha Plants, Boos, Bob-ombs, Chain Chomps, Goombas, Paratroopas και Thromps είναι όλα παρόντα και λογίζονται Για.

Εξίσου σημαντικό, το νέο SMB δεν φαίνεται ποτέ τόσο παλιό. Ναι, είναι 2D. Φυσικά, φαίνεται ότι χρησιμοποιεί συνδυασμό 2D και 3D sprites και φόντων. Αλλά τα φωτεινά, όμορφα σκιασμένα γραφικά του φαίνονται ένα τέλειο πάντρεμα του στυλ του Mario World με τους χαρακτήρες και τα εφέ του Mario Sunshine. Επιπλέον, η New SMB ακολούθησε το παράδειγμα του Yoshi's Island για να φέρει στο παιχνίδι 3D στοιχεία. Δεν μιλάμε μόνο για φόντο, αλλά για στοιχεία που πραγματικά βοηθούν να γίνει το παιχνίδι αυτό που είναι.

Αυτά ξεκινούν με τον ίδιο τον Μάριο. Όπως πάντα, το χτύπημα ορισμένων μπλοκ θα απελευθερώσει μια συλλεκτική αναβάθμιση. το μανιτάρι κάνει τον Μάριο μεγαλύτερο και δυνατότερο. Το λουλούδι της φωτιάς του δίνει ένα λευκό λευκό κοστούμι και την ικανότητα να ρίχνει αναπηδώντας βολίδες. Ωστόσο, το New SMB προσθέτει πολύ καινούργια. Το πρώτο, ένα μικροσκοπικό μπλε μανιτάρι, τον μετατρέπει σε Mini Mario-έναν υδραυλικό μεγέθους πίντας, ο οποίος μπορεί να περάσει από μικρά κενά, να πηδήξει όλο και πιο ψηλά, ακόμη και να τρέξει στο νερό. Το δεύτερο τον μετατρέπει σε Mega Mario: ένα τέρας μεγέθους οθόνης που μπουλντοζάρει όλα όσα στέκονται στο δρόμο του. Το θέαμα του Mega Mario σε έξαρση είναι πάντα ένα θέαμα και είναι ιδιαίτερα ικανοποιητικό όταν βλέπεις έναν ιδιαίτερα εκνευριστικό κακό να πατάει σκόνη.

Ωστόσο, το New SMB αναμφισβήτητα υπερβαίνει ακόμη και το Yoshi's Island με τον τρόπο που αξιοποιεί την τεχνολογία του σε όλο το παιχνίδι, όχι μόνο σε στημένες μάχες ή ακολουθίες κυνηγιού. Υπάρχουν ολόκληρα επίπεδα όπου η παλίρροια υποχωρεί και ρέει, η στάθμη του νερού ανεβαίνει και πέφτει για να κάνει προσβάσιμες τις νέες πλατφόρμες ή να φέρει βυθισμένους κακούς στην επιφάνεια. Υπάρχουν επίπεδα γεμάτα γιγαντιαία μανιτάρια που μεγαλώνουν, γέρνουν και συρρικνώνονται ενώ προσπαθείτε να περάσετε. επίπεδα με θαλάσσια τέρατα για βόλτα ή τρομακτικά τέρατα χέλια για να τρέξετε. Σε όλη την έκταση, υπάρχει μια αίσθηση ότι ό, τι έχει προηγηθεί, απλά περιμένετε - δεν έχετε δει τίποτα ακόμα.

Βλέπετε, όλα σχετίζονται με την εφεύρεση. Ο μέσος πλατφόρμας τείνει να παρουσιάζει τα κύρια στοιχεία του στα πρώτα επίπεδα και στη συνέχεια απλά να τα παρουσιάζει πιο δυνατά και γρηγορότερα από πριν. Με τη σειρά Mario, η Nintendo ακολουθούσε πάντα έναν διαφορετικό δρόμο: προσθέτοντας νέους κινδύνους ή νέους μηχανισμούς σε κάθε επίπεδο, τότε - ακριβώς όταν νομίζετε ότι τα έχετε γλείψει - βρίσκοντας τρόπους να τα συνδυάσετε που θα σας κάνουν να ασκήσετε τον εγκέφαλό σας, όχι μόνο τον δικό σας αντανακλαστικά. Επιπλέον, το επίπεδο δυσκολίας είναι σχεδόν τέλειο. η νίκη είναι πάντα στο χέρι σας, μπορεί να χρειαστούν λίγα ακόμη για να την αρπάξετε.

Φυσικά, ο Μάριο δεν θα ήταν Μάριος χωρίς μυστικά. Τα ίδια τα επίπεδα είναι γεμάτα από αυτά: κρυμμένα μπλοκ που πυροδοτούν αστέρια ή power ups. κρυφές περιοχές και μονοπάτια · συντομεύσεις στημονιού και κρυμμένα τμήματα σύννεφων. Αλλά το New SMB προχωρεί παραπέρα. Ενώ το Sonic είχε πάντα εναλλακτικές διαδρομές σε κάθε επίπεδο, ήταν πάντα μια γραμμική εμπειρία, το ένα στάδιο οδηγούσε στο επόμενο σε προβλέψιμη εξέλιξη. Ο Mario σας δίνει λίγο περισσότερες επιλογές. Όπως και το Super Mario World, το New SMB τακτοποιεί τα επίπεδα του σε κόσμους, καθένα από τα οποία αποτελεί έναν χάρτη με τα διαφορετικά στάδια και διαδρομές. Υπάρχει πάντα ένας κύριος δρόμος που πρέπει να ακολουθήσετε, αλλά η συλλογή ειδικών νομισμάτων με αστέρια σε κάθε στάδιο σας επιτρέπει να ξεκλειδώσετε επιπλέον διαδρομές και στάδια που μπορεί να είναι πιο εύκολα ή πιο ανταποδοτικά ή όχι. Και ας το παραδεχτούμε? πιθανότατα θα θέλετε να τα παίξετε όλα ούτως ή άλλως.

Και ενώ βρίσκεστε σε αυτό, σύντομα θα συνειδητοποιήσετε ότι υπάρχουν δύο ολόκληροι επιπλέον κόσμοι που πρέπει να ανακαλύψετε - απλά πρέπει να βρείτε τον δρόμο. Όλα αυτά σημαίνουν ότι υπάρχει περισσότερο παιχνίδι εδώ από όσο νομίζατε αρχικά. Συνήθως δεν είμαι ένας για την ατελείωτη επανάληψη των επιπέδων για να εξάγω κάθε τελευταίο μυστικό, αλλά με αυτό το παιχνίδι θα έκανα μια εξαίρεση. Η αναζήτηση ενδείξεων και υποδείξεων γίνεται μια συναρπαστική άσκηση ανίχνευσης - τι κάνει αυτός ο διακόπτης; Πώς στο διάολο μπαίνω εκεί μέσα; - και βρίσκετε τον εαυτό σας όχι μόνο που δουλεύετε στα επίπεδα, αλλά προσπαθείτε να σκεφτείτε τον τρόπο σας στο μυαλό του σχεδιαστή. Στην πραγματικότητα, αν δεν ξαναεπισκεφτείτε τα επίπεδα και δεν ξεκλειδώσετε όλα τα υπέροχα πράγματα, χάνετε το νόημα.

Μετά από όλη αυτή τη μεγαλοφυΐα των μονών παικτών, οι επιλογές για πολλούς παίκτες ήταν σίγουρο ότι δεν θα γίνουν αντιληπτές, ωστόσο το New SMB έρχεται εκπληκτικά καλά εφοδιασμένο με καλοσύνη δύο ή τεσσάρων παικτών. Πρώτον, ενώ θα μπορούσε απλά να σας προκαλέσει το γούστο για τη σωστή συνεργατική λειτουργία-δυστυχώς ακόμα δεν έχει εφαρμοστεί-το Mario με δύο παίκτες vs. Η λειτουργία Luigi επιτρέπει σε δύο παίκτες να ανταγωνίζονται σε πέντε στάδια για κέρματα αστεριών. Είναι μια διασκεδαστική, αν περιορισμένη εκτροπή. Τα παιχνίδια πάρτι περνούν καλύτερα λόγω της ποσότητας όσο και οτιδήποτε άλλο. Χωρισμένοι σε δράση, παζλ, τραπέζι και 1 σε 1 υποκατηγορίες, παρουσιάζουν το είδος των παιχνιδιών γρήγορης φωτιάς οικεία από το Mario Party (και μερικά μπορεί να είναι πολύ οικεία, αφού έχουν ληφθεί απευθείας από το Super Mario DS). Ως επί το πλείστον, είναι απλά να τα πάρεις και να τα παίξεις, αλλά εξαιρετικά απολαυστικά στη σωστή παρέα, μαζί τους προσπάθειες για την εκτέλεση της γκάμας από έναν ανόητο αγώνα χιονόμπαλας σε μια περιστροφή σε στιλ Mario σε κάποιο παλιό καζίνο αγαπημένα.

Στο τέλος, υποθέτω ότι θα υπάρξει μεγάλη συζήτηση για αυτό μεταξύ των πιστών της Nintendo: είναι πραγματικά τόσο καλό όσο το Yoshi's Island; Βρίσκεται πραγματικά κοντά στο βάθος του Super Mario World; Είναι τόσο εφευρετικό όσο ήταν το Super Mario 3 στην εποχή μας; Σως, αλλά τότε, ίσως όχι. Σταμάτα όμως. Απλά σταματήστε για ένα δευτερόλεπτο και θυμηθείτε τι μιλάμε εδώ: ένα παιχνίδι που συγκρίνεται με μερικά από τα καλύτερα παιχνίδια όλων των εποχών. Το ίδιο το γεγονός ότι μπορούμε πραγματικά να κάνουμε αυτήν τη συζήτηση σας δίνει κάποιες ενδείξεις για το πόσο εξαιρετικό είναι. Γνωρίστε λοιπόν το New Bros. - είναι το ίδιο με το παλιό Bros., αλλά δεν θα το είχαμε αλλιώς.

"'Ετυμηγορία"'

Ένας θυελλώδης νέος 2D Mario που διατηρεί την κληρονομιά των θρυλικών προκατόχων του και ένας άλλος καλός λόγος για τον οποίο το DS είναι η μηχανή παιχνιδιών της χρονιάς.

Αξιόπιστη βαθμολογία