Killing Floor 2 recensie

Beschikbaar op PS4 met PS4 Pro-ondersteuning (geteste versie) en pc

Als een game Killing Floor 2 heet, zou je een redelijk goed idee moeten hebben van wat je te wachten staat. Niet alleen omdat het duidelijk een vervolg is en daarom eerder een standaard heeft gezet, maar er zou een dappere ontwikkelaar voor nodig zijn om te kiezen voor een naam die zo onbezonnen is en niet aan de verwachtingen voldoet. Gelukkig valt Tripwire Interactive hier niet in de fout.

Door een pistool in je hand te plaatsen en je vervolgens te vertellen dat je ongebreideld moet rennen, is Killing Floor 2 net zo bevredigend als videogames komen. Hoewel de basis zelden van begin tot eind verandert - je rust jezelf uit met een arsenaal aan wapens voordat je golven van vijanden opneemt die bekend staan ​​als de Zed - het is zo lonend dat het er niet toe doet.

Het doet er alles aan om het schieten met een pistool leuk te maken, en het echte plezier komt van de goed getimede headshots waar de game je graag op wil focussen. Vind je ritme met hen en het is een absolute traktatie om consequent het brein van een zombie in duizend squishy stukjes te spatten. Toegegeven, dat klinkt nogal gruwelijk, maar het geweld hier is zo overdreven en de dreiging waarmee je wordt geconfronteerd zo belachelijk, dat je niet anders kunt dan een glimlach te kraken in plaats van een grimas.

Verwant: De beste Black Friday-deals in het VK op dit moment


Dat gezegd hebbende, doet Killing Floor 2 het echter uitstekend om de spanning op te voeren wanneer dat nodig is. In plaats van specifieke niveaus, is het spel onderverdeeld in golven, net als de Horde-modus van Gears Of War: wave one is eenvoudiger dan golf twee, enzovoort, en als je bij de laatste golf komt, wordt er een willekeurige baas neergestort die je kunt proberen en nederlaag. Het is allemaal heel eenvoudig, maar zeer goed uitgevoerd.

Vanwege deze aanpak is Tripwire in staat om een ​​totale slachting te creëren die af en toe voor een gruwelijke sfeer zorgt, terwijl je probeert niet overweldigd te worden door de constant toenemende weerstand. Ik zou niet zo ver gaan als te zeggen dat het eng is, maar er zijn momenten waarop je echt in paniek raakt en wanhopig probeert een nieuwe strategie te bedenken, zodat je niet doodgaat. Het is nogal verslavend.

Dit wordt allemaal ondersteund door Zed Time. Geactiveerd wanneer je een bepaalde kill uitvoert, waarbij meestal iemands gezicht explodeert, ziet Zed Time de in-game actie een paar seconden langzamer worden, zodat je je volgende zet kunt kiezen. Het is niet langer dan een hapering, maar het wordt je belangrijkste bondgenoot, waardoor je weer op de voorgrond komt te staan.

Je doodt niet alleen om te doden, denk eraan, elke dood levert je zowel geld als ervaringspunten op, net als het overleven van een ronde. Hierdoor kun je niet alleen uitrusting kopen (die ook voor contant geld kan worden verkocht), maar kun je ook extraatjes toevoegen aan het door jou gekozen personage. Deze omvatten een combinatie van passieve en actieve vaardigheden - zoals de kracht om je teamgenoten te genezen - en ga een lange weg om dingen interessant te houden en je in staat te stellen het spel op een andere manier te benaderen manier. Het is een welkome aanvulling.

Verwant: Pokemon Sun and Moon recensie


Het is hier echter waar Killing Floor 2 het hoogste is. Hoewel er nog steeds genoeg jollies te beleven zijn als je het gewoon op je eenzame wilt spelen, is het gewoon beter om wat vrienden bij elkaar te krijgen om een ​​uitbraak van de ondoden tegen te gaan. De schaal van het spel hangt af van het aantal mensen dat zich bij je voegt, wat betekent dat je een moeilijkere uitdaging kunt aangaan met vrienden, en de tactieken die in elke ronde moeten worden gebruikt als je naar de hogere niveaus gaat, zijn belachelijk.

Dit is echter waar het belangrijkste amusement ligt en waar het vervolg een serieuze levensduur zou kunnen hebben. Je kunt het maar zo lang alleen spelen voordat je het formaat een beetje beu raakt, maar met vrienden - of zelfs willekeurige vreemden - heeft het gewoon een extra element. Dat betekent niet dat je er elke dag naar terug wilt gaan, maar er valt zeker iets te zeggen als je het bij de hand hebt wanneer de tijd erom vraagt. Als dat het geval is, is er veel entertainment te beleven.

Eenvoudig van aard, Killing Floor 2 weet wat het wil bereiken en zorgt ervoor dat het dit zonder al te veel poespas doet. Er is hier genoeg om meer diepgang te bieden - zoals een klassensysteem en de bovengenoemde extra's - maar de bungelende wortel waar je steeds naar terug zult komen, is dat het gewoon dwingend is om een ​​jachtgeweer te pakken en een zombie erin te schieten het gezicht. Dat is niet groot. Dat is niet slim. Maar het is erg plezierig, ook als het niet het recht heeft om te zijn.

Verwant: Dishonored 2 recensie


In wezen opnieuw de eerste game, maar met genoeg tweaks om het op zichzelf te laten opvallen, is Killing Floor 2 in veel opzichten de ultieme videogame. Je kunt je voorstellen dat je munt na munt in een arcade-machineversie ervan 30 jaar geleden steekt, met die drang om er nog maar één te hebben die het gevoelige deel van je brein overneemt. Het verschil hier is dat u niet steeds die kostbare pondmunten hoeft te verspillen. Je kunt het in plaats daarvan gewoon op je PS4 of pc downloaden. En dat zou niet het slechtste idee ter wereld zijn...

Vonnis

Killing Floor 2 doet er alles aan om het goed te doen en geeft enorm veel voldoening, vooral met vrienden. Het is niet het diepste spel ter wereld, maar het hoeft niet echt zo te zijn.