Ik ging naar een rustige plek om A Quiet Place te zien en het was intens

Als u op zoek bent naar een rustige plek, is de beste plek op aarde de echovrije kamer op het hoofdkantoor van Microsoft in Richmond, Washington. Het is een kamer die tot het uiterste is opgevuld om te isoleren van geluid van buitenaf en om binnen echo's te absorberen.

Het volume wordt gemeten in decibel. Het geluid van een straalmotor die opstijgt vanaf 25 meter afstand zou ongeveer 150 dB zijn. De gemiddelde bibliotheek heeft achtergrondruis van ongeveer 40 dB. De drempel van het menselijk gehoor is 0dB. Volgens het Guinness World Records bereikt de echovrije kamer van Microsoft -20,35 dB.

Ik kon niet naar Washington gaan, maar voor de vrijlating van Een stille plek thuis, werd ik uitgenodigd in de echovrije kamer in het technische gebouw van University College London. De kamer is in eerste instantie gebouwd als studio voor het opnemen van spraak voor taalonderzoek. Het wordt ook gebruikt voor hoorexperimenten en het testen van apparatuur.

Tegenwoordig werd het echter gebruikt om een ​​nieuwsgierige audiovisuele journalist van zijn stuk te brengen. Akoestische isolatie is een belangrijke factor als het gaat om het genieten van een film. Een echovrije kamer bleek de beste thuisbioscoopomgeving, maar zoals ik al snel ontdekte, bestaat er zoiets als te veel stilte.

Het plan: blijf daar 10 minuten totale stilte, en kijk dan naar de openingsscène van Een stille plek.

De kamer is in wezen een doos in een doos. De buitendoos is bekleed met akoestische absorbers. De binnendoos zit op schokdempers en is ook gemaakt van geluidsabsorberende materialen. Ik moest een paar treden op om binnen te komen.

De wanden van de binnendoos zijn bekleed met wiggen van glasvezel. De wiggen zijn zo gevormd dat elk geluid dat in de kamer wordt geproduceerd, in andere wiggen reflecteert totdat het volledig wordt geabsorbeerd. Een ingenieur waarschuwde me om er niet tegenaan te lopen - blijkbaar kan glasvezel in je huid komen en irriteren.

De vloer was een gaasrooster opgehangen over meer glasvezelwiggen. Rondlopen maakte lawaai, dus ik ging op de daarvoor bestemde stoel zitten. De deur ging achter me dicht.

Het effect was onmiddellijk. Deze kamer daalt ‘slechts’ tot ongeveer -3dB, maar dat was genoeg om weer te geven wat wordt bedoeld met de term ‘oorverdovende stilte’. Het eerste wat me opviel, was een raar gevoel in mijn oren, alsof alle lucht de kamer uit was gezogen. In werkelijkheid was dit gewoon het verdwijnen van achtergrondgeluid.

Onze oren zijn elke dag aan een zekere mate van geluid gewend, en dat zet ze onder druk. Toen dat weg was, voelden mijn oren zich drukloos. Ik kan me voorstellen dat het een beetje is alsof je in een vacuüm zit. NASA heeft inderdaad echovrije kamers gebruikt om astronauten te helpen zich voor te bereiden op het vacuüm van de ruimte (ik ga hiermee zeggen dat ik een milde vorm van astronautentraining heb gehad).

Het is opmerkelijk hoeveel lawaai we als vanzelfsprekend beschouwen, of onbewust uitschakelen: de airconditioning op kantoor; het lage gerommel van de bus verderop in de straat; het gezoem van tl-verlichting. Nu dat allemaal weg was, was ik me er terdege van bewust hoeveel lawaai het menselijk lichaam alleen kan maken.

Mijn ademhaling, nauwelijks hoorbaar, was ineens het luidste in de kamer. Elke keer dat ik me bewoog, hoorde ik mijn shirt over mijn schouders trekken. Het werd gekozen vanwege de zachtheid van zijn katoen, maar hier klonk het alsof ik een tafel aan het schuren was. Ik beschouw mezelf als redelijk gezond, maar het geluid van het knarsen en klikken van mijn botten deed me anders vermoeden.

Uiteindelijk merkte ik een heel zwak gebrom. Later kreeg ik te horen dat het waarschijnlijk een zeer milde tinnitus was. Het is waarschijnlijk dat het er altijd is geweest, en ik had het nog nooit eerder gehoord, omdat het wordt gemaskeerd door andere geluiden.

En toen was er mijn hartslag. Zelfs op zo'n rustige plek kon ik het nauwelijks horen. Ik voelde het echter - een lage trommel die met meer kracht bonkte dan ik ooit van dag tot dag had opgemerkt.

Het is een vreemde, onnatuurlijke sensatie, maar ik begon het leuk te vinden. Na de aanvankelijke desoriëntatie vond ik mezelf merkwaardig kalm. Dat zegt waarschijnlijk meer over mij dan iets anders - ik vind luide, drukke ruimtes vermoeiend en stressvol, en ik ga zelden de deur uit zonder een hoofdtelefoon met ruisonderdrukking.

Niet iedereen zal echter hetzelfde voelen. Bij het verlaten van de kamer sprak ik met John Drever, hoogleraar akoestische ecologie en geluidskunst aan Goldsmiths, University of London. Hij vertelt me ​​dat reacties erg subjectief zijn.

“Sommige mensen zijn erg relaxed; anderen worden hyperwaakzaam en angstig. We zijn geëvolueerd in de wereld van geluiden. Dat is hoe het menselijke gehoorsysteem zich ontwikkelde. Je ploft iemand in zo'n ruimte en het gehoorsysteem zoekt naar achtergrondgeluid. Het is er niet aan gewend, en het kan behoorlijk zenuwslopend zijn. "

Er is een mythe dat een persoon gek kan worden door een half uur in een echovrije kamer door te brengen. Hoewel dat niet waar is, kan ik het sentiment wel begrijpen. Vooral voor claustrofoben.

Na mijn 10 minuten stilte was het tijd om naar het openingshoofdstuk van A Quiet Place te kijken. De ervaring was… intens.

Voor degenen die het nog niet hebben gezien, A Quiet Place is een horrorfilm die zich afspeelt in een wereld waar lawaai je kan laten doden door monsters. Er zijn tal van totaal stille scènes, wat de locatiekeuze erg passend maakte.

Zoals we al hebben vastgesteld, betekende de overweldigende stilte in de kamer dat mijn ademhaling plotseling een stuk opvallender aanvoelde. In bepaalde scènes, terwijl de personages hun adem inhielden, merkte ik dat ik hetzelfde deed. In zekere zin is dit de allerbeste plek waar ik naar deze film had kunnen kijken.

Het is om te beginnen een intense film, maar ik voelde dat het des te effectiever was gemaakt door het feit dat ik geen afleiding had om me uit het hangende ongeloof te halen. Het luidste in de kamer was ik. Ik had gehoord over de problemen in de theatrale uitvoering van de film, waar het geritsel van popcorn klanten te veel afleidde. Als je echt in een film wilt komen, als je echt wilt profiteren van het geluidsontwerp, is stilte de sleutel.

Niet te veel stilte, geest. De extreme aard van de geluidsabsorberende eigenschappen van de kamer betekende dat ik iets te veel hoorde van de kleine computerluidsprekers die voor mij waren opgesteld.

Dit niveau van duidelijkheid is meestal voorbehouden aan producttesters. Ik merkte dat ik de gebreken in de luidsprekers hoorde, die een gewone consument in een gewone omgeving niet hoort te horen.

Verwant: Beste soundbars

Ik ging die kamer binnen en vroeg me af of het de ideale thuisbioscoopomgeving zou zijn. Dat is het niet. Het is overdreven. Maar er zijn dingen die u kunt leren die uw kijkervaring voor homevideo's ten goede kunnen komen.

Ten eerste absorberen stoffering lawaai. Kussens, vloerkleden, dikke gordijnen, canvasschilderijen - allemaal helpen ze de kamer inerter te maken. Ze voorkomen dat geluiden te veel in het rond stuiteren en verminderen ook de hoeveelheid geluid die binnenkomt.

U kunt zelfs een goede akoestische behandeling overwegen. Ik zeg niet dat je een kamer vol glasvezelwiggen nodig hebt, maar akoestische schuimpanelen zijn eenvoudig te kopen en te installeren. Als u lege, parallelle wanden aan weerszijden van uw kijkpositie heeft, zijn die panelen ideaal. Geluidsisolatie is een goede zaak met mate.

Zorg ook voor een paar goede luidsprekers. Hoe duidelijker u uw luidsprekers kunt horen, hoe duidelijker hun gebreken. Als u de route van akoestische schuimpanelen in uw huis afloopt, wilt u misschien geen kleine pc-luidsprekers gebruiken.

Dat is misschien niet genoeg. Professor Drever herinnerde me aan de binnenlandse realiteit.

“Je hebt altijd huiselijke geluiden om mee om te gaan. Misschien wil je de rest van het gezin niet wakker maken, maar wil je wel genieten van het stereogeluidslandschap. Als je je echt op het geluid wilt concentreren en die afgelegen ruimte wilt zoeken, zet dan een hoofdtelefoon met ruisonderdrukking op. "

Verwant: Beste hoofdtelefoon met ruisonderdrukking

De professor heeft een punt. Ik gebruik grote luidsprekers en ik heb akoestisch schuim, maar ik ben me eindeloos bewust van ongewenste ruis. Ik woon in de buurt van twee bouwplaatsen, en zelfs als er niemand aan het werk is, hoor ik het verkeer. En ik heb een huiskonijn, dat graag wacht tot de cruciale momenten van een film beginnen te rammelen met haar waterfles.

Hoofdtelefoons met ruisonderdrukking pakken een groot deel van de dagelijkse geluidsoverlast aan, zowel binnen als buiten het huis.

Ze blinken uit in het omgaan met lage, constante geluiden, zoals het gerommel van het verkeer en die ventilator die je opzet om met de hittegolf om te gaan. Ze kunnen een brullende vliegtuigmotor in een gefluister veranderen. Ze zijn minder effectief tegen voorbijgaande, hoge geluiden zoals sirenes, maar het is beter dan niets.

Ze zijn ook betaalbaar en draagbaar - en er is niets van de drukgerelateerde gekte die je ervaart in een dodelijke stille kamer.

Om de Franse filosoof Jean-Paul Sartre te parafraseren: de hel is het kabaal van andere mensen. Alles wat u daarvan kan redden, kan alleen maar goed zijn. Overdrijf het gewoon niet.

A Quiet Place is nu beschikbaar als digitale download en komt op 13 augustus uit op 4K Ultra HD, Blu-ray en dvd.