Samsung YP-U4 recensie

Ik moet toegeven dat de eerste indrukken van de Samsung YP-U4 me een beetje overdreven enthousiast maakten. Ik keek naar het apparaat, bekeek de prijs en dacht dat ik zojuist de beste mp3-kousvuller van dit jaar had gevonden.

Vorig jaar, als u het zich herinnert, was de SanDisk Sansa Clip. Zelfs een jaar later voor £ 22 tot £ 50 voor varianten van 1 GB tot 8 GB, is het nog steeds een geweldig klinkende, kleine speler die de Ipod Shuffle voor functies en prijzen. Toen ik de YP-U4 eruit trok, dacht ik dat het eindelijk een behoorlijke rivaal had. Minder dan £ 30 voor een speler van een grote fabrikant lijkt een koopje, maar als je ziet hoe glad en functioneel de Samsung YP-U4 is, lijkt ‘koopje’ een understatement.

Laten we beginnen met de looks. Uitgeschakeld, is het eerste dat opvalt de stijl en de prachtige, glanzende afwerking. De U4 volgt hetzelfde USB-sleutelontwerp als de eerdere YP-U3 van Samsung of de iRiver T7, maar met mooiere afgeronde randen en een meer solide algehele bouwkwaliteit. Het is verkrijgbaar in drie kleuren - blauw, paars en rood - met de lakmoescodenaam die verwijst naar de gegradueerde kleurafwerking die lijkt op lakmoespapier als je het in zuur doopte tijdens de chemie op de middelbare school klassen.

Net als de iRiver T7 is de stijl minimalistisch. De bedieningselementen zijn teruggebracht naar een aanraakgevoelige D-pad rechts van de kleine, inch-lange, 128 x 64 resolutie OLED scherm, samen met een enkele aanraakgevoelige ‘terug'-knop, plus een schuifregelaar voor vasthouden en een multifunctionele raketschakelaar aan de bovenkant rand. Net als bij de T7 is de USB-aansluiting ingebouwd, maar verborgen in de behuizing van de speler. Druk op de vergrendeling aan de onderkant en deze schuift naar buiten, klaar om in de dichtstbijzijnde poort van uw pc te worden gestoken.

Zoals met alle recente Samsung-spelers, kun je bestanden rechtstreeks kopiëren met behulp van slepen en neerzetten of synchroniseren met Windows Media Player 11, waardoor de gebundelde Samsung Media Studio-applicatie een beetje overbodig.

Het grootste probleem met miniatuur-mp3-spelers is nu de bruikbaarheid. Combineer kleine bedieningselementen met een klein scherm (of geen scherm) en je hebt een recept voor onhandigheid - een probleem dat zowel de T7- als de Creative Zen Stone-serie treft, maar niet de Clip van Sansa. Gelukkig krijgt de U4 het voor 90% goed. De aanraakbedieningen zijn een beetje gevoelig voor mijn smaak, maar ik vond ze voorspelbaarder dan die op de grotere broer van de U4, de Q1 Diamond.

Om u een zekere mate van feedback te geven, krijgt u bovendien korte tonen door de hoofdtelefoon terwijl u veegt door menu's plus een reeks van drie LED's ondergedompeld onder de voorkant van de behuizing die oplichten als je aanraakt een sleutel. Deze LED's pulseren ook sympathiek tijdens het afspelen van muziek, en hoewel dit niet het soort ding is dat mijn boot drijft, is het wel het soort detail dat een speciaal iemand ervan zou kunnen overtuigen dat dit een duurdere speler met volledige functionaliteit is dan hij in werkelijkheid is is.

De GUI is voornamelijk op tekst gebaseerd, maar het is duidelijk en goed geschaald om op het 4-regelige scherm te passen, en je krijgt zelfs een aantal leuke details, zoals albumhoezen of visualisaties tijdens het afspelen van muziek. Verrassend genoeg bedien je het volume niet via de tuimelschakelaar bovenaan, maar door de op en neer op de D-pad te gebruiken terwijl je luistert. In plaats daarvan werkt de tuimelschakelaar als een afspeel- / pauzeknop, een opnameknop bij gebruik van de voicerecorderfunctie en een door de gebruiker configureerbare functieknop die u kunt gebruiken om van afspeelmodus te wisselen of de toegepaste EQ en effectenvoorinstelling te wijzigen terwijl je luistert.

Een op pictogrammen gebaseerd hoofdmenu geeft u toegang tot de functies van de speler, waaronder de voicerecorder en FM radiofuncties die we gewend zijn, plus een speciale speler voor mp3-podcasts (of datacasts in Samsung terminologie). De voicerecorder doet het behoorlijk door de ingebouwde microfoon en de radiokwaliteit is beter dan ik normaal zou verwachten van een speler van deze omvang en prijs. De enige milde ergernis is dat je naar het setup-menu moet gaan om de radio automatisch af te stemmen; Ik geef er de voorkeur aan als je dit vanuit de radiofunctie zelf kunt doen.

Qua formaatondersteuning houdt de U4 gelijke tred door OGG VORBIS bovenop de gebruikelijke MP3 en WMA te gooien. Het heeft geen FLAC zoals de Q1 Diamond, maar op een speler met zo'n beperkte capaciteit is dat alleen te verwachten. De batterijduur is ook competitief, met ongeveer 16 uur afspelen op de Sansa Clip's 15, hoewel minder dan de Zen Stone Plus's 20.

Helaas is de U4 alleen competent als het gaat om de daadwerkelijke geluidskwaliteit. Luister door de meegeleverde oordopjes en het is duidelijk dat je niet naar een topspeler luistert; er is een sterkere bas dan je normaal zou hopen en de helderheid is niet slecht, maar de toon is een beetje onbeduidend en je merkt al snel dat de kleine details waar je normaal naar luistert in een nummer ingetogen of missend. Met "Stronger" van Kanye West's "Graduation", is het geluid zeker pittig, maar de basdrums bonzen door het nummer zonder de levendige stuitering die je kunt horen bij een betere speler.

Ondertussen klinken de dikke gitaren in het refrein van Velvet Revolver's "Can't Get it Out of My Head" rommelig, blikkerig en te vervormd, waar ze rijk en vlezig zouden moeten zijn. De U4 doet het ook niet goed als het gaat om geavanceerder materiaal. "Milonga en Re" van Gidon Kremers "Homage to Astor Piazolla" kan subliem klinken, met de verlaten solo-viool op en neer tegen een achtergrond van langzame, ingetogen tango. Door de U4 komt het echter nooit helemaal tot leven. De kleine speler slaagt er niet helemaal in om de verschillende instrumenten op te lossen of de viool de pijnlijke klank te geven die hij nodig heeft.

Maar als een speler niet geweldig klinkt via de meegeleverde oordopjes - en laten we eerlijk zijn, de meeste niet - hoop ik meestal dat de dingen anders zullen zijn als ik mijn referentie Denons aansluit. Nou, de U4 vertoont tekenen van verbetering, maar er ontbreekt nog iets.

Er is kracht aan het basuiteinde en een redelijke definitie aan de bovenkant, maar weinig warmte, terwijl de speler nog steeds worstelt met complexere of dik gelaagde arrangementen. "Sooner or Later" van N.E.R.D's "Seeing Sounds" is een geweldig voorbeeld van Pharell William's deskundige gelaagdheid van percussie, keyboards, rockgitaren en dikke, geharmoniseerde zang (zelfs als het veel te lang duurt) maar de U4 doet het niet helemaal gerechtigheid. Nogmaals, het geluid is eigenlijk helemaal niet slecht, maar je mist het soort textuur en detail waardoor een geweldig nummer echt briljant klinkt.

Laten we duidelijk zijn: voor dit soort prijzen verwachten we geen wonderen en je zou veel, veel erger kunnen doen dan de U4. Toch zou je het met de Sansa Clip- en Creative Zen Stone-serie ook iets beter kunnen doen.

Met dit in gedachten behoudt de Clip zijn plaats als onze koning van de miniatuur mp3-markt. Het is jammer, want de U4 heeft - naar mijn mening - een veel aantrekkelijker ontwerp en een prettiger algemeen gevoel, en zou - denk ik - het nog beter doen iemand aan wie je het cadeau gaf voor Kerstmis ervan te overtuigen dat je veel geld aan hen had besteed, terwijl je in feite vrij krap was geweest (of misschien gewoon krediet crunch-bewust). Met dit in gedachten is het nog steeds een goed cadeau voor iedereen die je kent en die stijl belangrijker vindt dan geluidskwaliteit, vooral omdat de output meer oké dan vreselijk is. Als je echter van plan bent er een voor jezelf te kopen, zou ik nog steeds mijn geld op SanDisk willen zetten.

"'Vonnis"'

Een mooi ontworpen budget-speler die een goede indruk maakt van iets duurder. De geluidskwaliteit is echter matig in vergelijking met de SanDisk- en Creative-alternatieven.