Fujifilm FinePix S200EXR recensie

2009 was een beetje een mager jaar voor superzoomcamera's. Met digitale spiegelreflexcamera's die steeds populairder en toegankelijker worden, en compactcamera's in zakformaat met lenzen met maximaal tot 12x zoom, dreigt de traditionele SLR-stijl superzoom bridge-camera een soort anachronisme te worden. Er zijn dit jaar een paar goede superzooms gelanceerd, zoals de Canon SX1 IS, de Panasonic FZ38 en de Nikon P90 evenals een of twee die slechts gemiddeld waren, zoals de Pentax X70, de Olympus 590UZ of de Casio FH20, maar de algemene indruk die ik krijg, is dat niemand meer zo geïnteresseerd in ze lijkt te zijn. Terwijl een paar jaar geleden de meeste camerafabrikanten drie of vier superzoommodellen in hun assortiment hadden, hebben de meeste er nu maar één.

Eén bedrijf lijkt echter nog steeds vertrouwen te hebben in de formule. Fujifilm heeft een lange en succesvolle geschiedenis met superzoomcamera's en produceert instant klassiekers zoals de FinePix 6900Z, de S5700, de S8000fd en natuurlijk de briljante S9600, nog steeds een van mijn favoriete camera's aller tijden. Dit succes werd vorig jaar opgevolgd met de S100FS, een grote geavanceerde superzoomcamera met een hoogwaardige f / 2.8 - f / 5.3 handmatige zoomlens gelijk aan 30,5-436 mm.

Fujifilm staat ook bekend om zijn innovatieve sensortechnologie en lanceerde eerder dit jaar de F200EXR met zijn nieuwe SuperCCD EXR. Deze revolutionaire sensor heeft drie werkingsmodi. In de normale modus werkt het net als elke andere 12 megapixel CCD. Bij weinig licht kunnen aangrenzende paar fotocellen worden gecombineerd om effectief een 6-megapixelsensor te produceren met een dubbele lichtgevoeligheid. Het maakt gebruik van een speciaal ontworpen RGB-filter met paren aangrenzende filters van dezelfde kleur, in plaats van het gebruikelijke Bayer-patroon. Dit verbetert duidelijk de prestaties bij weinig licht, maar in de derde opnamemodus verbetert het ook enorm het dynamisch bereik. De F200EXR heeft overal prijzen gewonnen, waaronder een welverdiende "Aanbevolen" van ons, dus nu heeft Fujifilm het voor de hand liggende gedaan; het heeft de sensor van de F200EXR in de behuizing van de S100FS gestopt, en het resultaat is de S200EXR, ongetwijfeld de meest opwindende nieuwe superzoomcamera die dit jaar verschijnt.

De body van de S200EXR lijkt natuurlijk erg op de S100FS, maar is niet identiek. Het is een fysiek grote camera, ontworpen in de traditionele SLR-achtige stijl met een grote en comfortabele handgreep. Het meet 133,4 x 93,6 x 145 mm en weegt een aanzienlijke 850 g inclusief batterij en geheugenkaart, die groter en zwaarder is dan sommige digitale spiegelreflexcamera's; de Canon EOS 500D is 129 mm breed en weegt 670 gram met een kitlens. De body is gemaakt van plastic, afgezien van de metalen lenscilinder, maar voelt solide en duurzaam aan een paar fit-lijnen zouden beter kunnen, en ik zou gelukkiger zijn als de luiken tenminste van metaal waren scharnieren.

Een belangrijke manier waarop de behuizing van de S200 verschilt van de S100, is de monitor. De nieuwe camera heeft een vaste 2,7 inch 230k monitor in plaats van de 2,5 inch kantelbare monitor van het eerdere model. Waarom Fuji dit heeft gedaan, weet ik niet zeker, aangezien andere fabrikanten erin zijn geslaagd om grotere gearticuleerde schermen op kleinere camera's te passen. De kwaliteit van het scherm is echter erg goed, met een extreem brede kijkhoek van ongeveer 160 graden in alle richtingen, dus misschien werd gedacht dat het ook niet hoefde te kantelen.

Net als de S100 heeft de S200 een elektronische zoeker. Het is een 0,2-inch display met een resolutie van 200.000 dots, en lijkt een zogenaamd "field sequential display" te zijn, waarin elke pixel rood, groen en blauw in rotatie weergeeft. Dit levert een veel scherper beeld op dan conventionele EVF-schermen voor stilstaande beelden, en is zeker scherp genoeg om nauwkeurig te zijn handmatige scherpstelling, maar als u de camera snel beweegt, kunt u een ietwat trippy veelkleurig spoor zien dat de hoogtepunten.

De S200 ziet er niet alleen uit en voelt aan als een spiegelreflex, hij werkt ook als een spiegelreflexcamera. De lay-out van de besturing doet veel meer denken aan een DLSR dan aan een compactcamera, met individuele knoppen voor ISO-instelling, witbalans, aandrijfmodus en belichtingscompensatie, draaischakelaars voor scherpstel- en meetmodi en een groot duimwiel voor aanpassing parameters. De lay-out van de bedieningselementen is goed doordacht en de bedieningselementen zelf voelen geruststellend solide aan met uitstekende voelbare feedback. De camera is duidelijk ontworpen voor bediening met twee handen, waarbij de linkerhand de handmatige zoom bedient door de lenscilinder te draaien. De zoom heeft een erg mooie soepele actie met een grote gestructureerde grip die snel en gemakkelijk te draaien is.

De EXR-modus is interessant en leuk om te gebruiken. In de EXR Auto-modus detecteert de camera automatisch het type scène, waarbij hij kan kiezen uit portret, nacht, macro, landschap, nachtportret of portret met tegenlicht, en pas de instellingen dienovereenkomstig aan, maar dit kan handmatig zijn overschreven. Er zijn drie opties: HR-modus voor maximale resolutie, DR-modus voor verbeterd dynamisch bereik en SN-ruis voor verbeterde prestaties bij weinig licht en weinig ruis bij hoge ISO-instellingen. In de laatste twee modi wordt de beeldgrootte teruggebracht tot zes megapixels, wat misschien een nadeel lijkt vergeleken met alle andere de compactcamera's van 10, 12 of zelfs 14 megapixels die er zijn, maar het is nog niet zo lang geleden dat ik een DSLR van zes megapixels gebruikte voor professionele werk. 6 MP is perfect geschikt voor A4-afdrukken, en de winst in ruisonderdrukking en dynamisch bereik is naar mijn mening de vermindering van de resolutie waard. In de DR-modus legt de camera schaduw- en hooglichtdetails vast die andere camera's zullen missen, terwijl hij in de SN-modus consistent bruikbare beelden kan produceren bij 1600 ISO, zelfs bij lange belichtingstijden.

Het andere hoofdkenmerk van de S200, enigszins overschaduwd door de slimme sensortechnologie, is de filmsimulatiemodus. Fujifilm staat, zoals de bedrijfsnaam doet vermoeden, bekend om zijn professionele films van topkwaliteit, met name Provia, Velvia en Astia. Provia is een standaardfilm voor algemene fotografie, met een neutrale kleurbalans en prima fijn detail, terwijl Velvia een populaire keuze is voor landschaps- en commerciële fotografie dankzij zijn rijke verzadiging kleuren. Astia is een zachtere film die geschikt is voor portretfotografie. De S200 probeert deze filmtypes te simuleren, evenals het gebruikelijke sepia en zwart-wit, en voor zover ik kan nagaan, lukt het bewonderenswaardig. De Velvia is bijzonder goed, met een uitstekende kleurverzadiging.

Naast deze automatische instellingen biedt de S200EXR een DSLR-achtig niveau van aanpasbare bediening, met instelbare toon, kleur, scherpte en ruisonderdrukking, evenals fijnafstelling voor witbalans. Aangepaste instellingen kunnen worden opgeslagen en onmiddellijk worden opgeroepen met behulp van twee aangepaste instelposities op de hoofdmodusknop.

Een andere functie die grotendeels over het hoofd wordt gezien, is de fantastische pop-upflits. Het zit op een lange armatuur die het zes centimeter boven de lens uitsteekt, waardoor het voorkomen van rode ogen in close-upportretten aanzienlijk wordt verminderd. Het heeft ook intelligente flitsmeting, zodat onderwerpen op korte afstand niet doorbranden en de flitssterkte mooi in balans is met omgevingslicht.

Een kenmerk dat opvalt door zijn afwezigheid is HD-video-opname, wat momenteel de modieuze onmisbare functie is voor nieuwe digitale camera's. Het heeft VGA-video met 30 fps met mono-audio opgenomen via een interne microfoon, en natuurlijk kan de handmatige zoom worden gebruikt tijdens het opnemen. De videokwaliteit is erg goed en de geluidskwaliteit is beter dan ik had verwacht, hoewel de microfoon niet-directioneel is en geluid van achter de camera net zo hard opneemt als van voren.

De S200EXR is zeker licht op zijn voeten voor zo'n grote en complexe camera. Het start op in iets meer dan 2,5 seconden en wordt in iets minder dan twee seconden weer uitgeschakeld. In de single-shot-modus heeft hij een shot-to-shot-tijd van ongeveer 1,1 seconden bij een volledige 12 megapixel resolutie, hoewel het na zes opnamen vertraagt ​​tot ongeveer 1,7 seconden naarmate de buffer vult omhoog. Er bleek geen merkbaar voordeel te zijn bij het gebruik van een snellere klasse 10 SD-kaart. De camera heeft verschillende burst-opnamemodi, waaronder de eerste zes of de laatste zes met volledige resolutie, of de eerste 24 met hoge snelheid en de laatste 24 met een resolutie van drie megapixels. Het heeft ook belichting, filmsimulatie en bracketing met dynamisch bereik, maar het heeft geen feitelijke onbeperkte continue modus. In de full-res-modi fotografeert hij met 1,6 fps.

Het autofocussysteem werkt uitzonderlijk goed onder alle lichtomstandigheden en stelt snel en nauwkeurig scherp, zelfs in totale duisternis, dankzij een zeer heldere AF-lamp met een bereik van ongeveer vier meter. Ik denk dat de AF-lamp mogelijk ultraviolet licht gebruikt, omdat het op de monitor veel helderder lijkt dan met het blote oog lijkt. Het enige probleem dat ik ontdekte, was dat het moeilijk was om scherp te stellen op bewegende onderwerpen, maar dit is gebruikelijk bij de meeste AF-systemen met contrastdetectie.

Een probleem dat ik ontdekte met de oudere S100FS was dat de lens, hoewel zeker indrukwekkend snel en scherp, last had van aanzienlijke chromatische aberratie, vooral bij groothoek. Hoewel de S200EXR gebruik maakt van wat lijkt op dezelfde lens, lijkt dit probleem te zijn verholpen, mogelijk door softwarematige aanpassingen in de nieuwe EXR-processor. Er is nog steeds een vleugje groen / rode franjes aan de randen van het frame, maar ik heb erger gezien van sommige DSLR-lenzen. In alle andere opzichten presteert de lens briljant. Het is mooi en scherp van hoek tot hoek, produceert vrijwel geen vervorming bij elke brandpuntsafstand en behoudt een goed groot diafragma over het grootste deel van het zoombereik.

De grote vraag is natuurlijk of al die fraaie sensortechnologie wel of niet betere beelden oplevert, en het antwoord is een ondubbelzinnig “ja”. In HR-modus is het detailniveau van de volledige 12-megapixelsensor uitstekend, vergelijkbaar met de meeste digitale spiegelreflexcamera's, terwijl in DR-modus het dynamische bereik is subliem, waarbij uitstekende schaduwdetails worden vastgelegd terwijl doorgebrande hooglichten worden vermeden, en in de SN-modus produceert het effectief ruisvrije beelden tot wel 800 ISO. De kleurweergave is fantastisch. Om een ​​betere ruisbeheersing te krijgen, zou je moeten overstappen op een digitale SLR met een grotere sensor.

"'Vonnis"'
Fujifilm heeft wederom een ​​fantastische superzoomcamera met veel functies geproduceerd die nieuwe normen stelt voor beeldkwaliteit en veelzijdigheid en meer controle biedt. dan de meeste DSLR's op instapniveau. Als camera van een hobbyfotograaf is de S200EXR een klasse apart, en voor zijn huidige prijs is hij een uitstekende waarde voor geld.

”Op de volgende pagina's laten we een reeks testopnames zien. Op deze pagina is de afbeelding op volledige grootte bij de minimale en maximale ISO-instellingen verkleind om u de volledige afbeelding te laten zien, en er is een reeks uitsneden met volledige resolutie genomen van originele afbeeldingen met een reeks ISO-instellingen om de algehele afbeelding weer te geven kwaliteit. Deze foto's zijn binnenshuis gemaakt met diffuus kunstlicht. ”

—-

Dit is het volledige frame bij 100 ISO. Al deze ISO-testopnamen zijn gemaakt in de EXR SN-modus.

—-

100 ISO en de beeldkwaliteit is onberispelijk.

—-

Geen merkbaar verschil bij 200 ISO.

—-

Nog steeds geen problemen bij 400 ISO.

—-

Er is wat korrel zichtbaar bij 800 ISO, maar de algehele kwaliteit is nog steeds uitstekend.

—-

Een perfect bruikbaar beeld bij 1600 ISO.

—-

Dit is het volledige frame bij 1600 ISO.

—-

”Op de volgende twee pagina's wordt een reeks algemene testopnames getoond. In sommige gevallen is de afbeelding op volledige grootte verkleind voor bandbreedtedoeleinden en is er een uitsnede van de oorspronkelijke afbeelding met volledige resolutie onder geplaatst om de algehele afbeeldingskwaliteit weer te geven. Op sommige andere afbeeldingen kan worden geklikt om de originele afbeelding op volledige grootte te bekijken. ”

—-

Hier is de gebruikelijke detailtestopname van het West Window van de kathedraal van Exeter, die u kunt vergelijken met andere camera's. Zie hieronder voor een uitsnede met volledige resolutie, of klik om de hele foto te zien. Het downloadbare bestand is ongeveer 4,4 MB groot.

—-

Het niveau van fijne details in de EXR HR-modus is uitstekend, vergelijkbaar met een digitale SLR.

—-

De lens is uitstekend, produceert geen vervorming bij groothoek.

—-

Centrumscherpte is super.

—-

De hoekscherpte is ook erg goed, maar er is nog een vleugje chromatische aberratie.

—-

"Hier zijn enkele algemene testopnames om de algehele beeldkwaliteit van de camera te helpen evalueren, inclusief dynamisch bereik, kleurweergave en het zoombereik van de lens. Op sommige afbeeldingen kan worden geklikt om de originele afbeelding op volledige grootte te downloaden. ”

—-

Het groothoekuiteinde van de zoom is gelijk aan 30,5 mm.

—-

het telefoto-uiteinde is maar liefst 436 mm.

—-

Deze opname illustreert het dynamische bereik in de standaardmodus.

—-

Dit werd vanuit dezelfde positie genomen in de EXR DR-modus. Zoals je kunt zien, is er veel meer schaduw- en hooglichtdetails.

—-

De AF is mooi en nauwkeurig, geweldig voor een beetje stadsfotografie van dieren in het wild.

—-

Zelfs een parkeergarage kan een aantal interessante foto's bevatten.

—-

In EXR Auto schakelt de camera over naar de DR-modus als hij een hoog contrast detecteert.

—-