Sony PlayStation Portable recensie

"’ Opmerking: "’ Met de Europese release van de PSP vandaag heb ik mijn originele recensie van de PlayStation Portable van 28 januari 2005 bijgewerkt en opnieuw gepubliceerd.

Ik kan me nog levendig herinneren wanneer ik mijn PlayStation 2-console kocht. Ik had het beste deel van twee uur doorgebracht met ronddwalen in de legendarische Golden Arcade in Hong Kong en besloot uiteindelijk om te stoppen met afdingen over een paar dollar en gewoon mijn creditcard neer te leggen. Natuurlijk heb ik vrijwel elke game die bij de lancering beschikbaar was, toen ik daar was, opgepikt en kon ik niet wachten tot ik thuiskwam om mijn nieuwe baby op te starten.

De uren die ik heb doorgebracht met wachten op mijn vlucht, en de lange reis naar huis, konden mijn opwinding niet temperen. Vanwege een rampzalige botsing van werkdagboeken, nam mijn vrouw het vliegtuig naar New York terwijl ik landde op Heathrow Airport, dus ik had echt niets anders te doen toen ik thuiskwam, maar pak de PS2 uit en ga lekker zitten op de bankstel.

Helaas, ondanks al mijn opwinding en verwachting, toen ik ging zitten en mijn PS2 speelde, vond ik de ervaring erg teleurstellend. Het probleem was dat de lanceringsgames op de PS2 niets bijzonders waren en dat de Dreamcast op dat moment betere software beschikbaar had. Of Sony de PS2 haastte om de Dreamcast te doden, staat ter discussie, maar het lijdt geen twijfel dat de PS2 niet voldeed aan de verwachtingen van originele PlayStation-gebruikers.

Ik keek dan ook met enige schroom naar de ontwikkeling van de PlayStation Portable (PSP). Hoewel ik er vast van overtuigd was dat Sony de mogelijkheid had om iets heel speciaals te creëren, werd mijn enthousiasme in toom gehouden door mijn herinneringen aan de vroege PS2-dagen. Maar toen ik afgelopen januari eindelijk een PSP in handen kreeg op de Consumer Electronics Show in Las Vegas, realiseerde ik me dat ik me geen zorgen had moeten maken.

Simpel gezegd: de PSP is het belangrijkste dat in de videogamebranche is gebeurd sinds de lancering van de originele PlayStation. Ik weet wat je denkt; dat is een vrij gewaagde uitspraak, vooral omdat dit Sony's eerste poging is om een ​​handheld gaming-platform te gebruiken. Maar laten we niet vergeten dat de nieuwe jongen in de buurt de originele PlayStation er niet van weerhield videogames opnieuw te definiëren.

De PSP is een triomf op het gebied van design en ziet er fantastisch uit, zelfs voordat je hem aanzet. Afgewerkt in glanzend zwart, met zilveren accenten, doet de PSP voor gamen in de hand wat de iPod deed voor draagbare muziekspelers - het is wenselijk op esthetisch niveau, in plaats van puur functioneel een.

De fascia van de PSP wordt gedomineerd door het 4,3-inch TFT-scherm en ik kan vrijwel garanderen dat je nog nooit zo'n scherm op een handheld-apparaat hebt gezien. Het scherm heeft een breedbeeldverhouding van 16: 9, waardoor het ideaal is voor het bekijken van films en het spelen van games, met een resolutie van 480 x 272 en een volledige 24-bits kleurdiepte. Het scherm is ook voorzien van Sony's X-Black-coating, waardoor het beeld verbazingwekkend helder en levendig is. Het beeld dat door het PSP-display wordt geproduceerd, is gewoon adembenemend, en ik moet dit apparaat nog niet laten zien aan iemand die er niet van onder de indruk is.

Helaas heeft het scherm op mijn PSP bovenaan drie dode pixels, wat ietwat vervelend is. Ik merk ze niet echt als ik games speel of video's bekijk, maar het stoort me alleen al te weten dat ze er zijn. Nadat ik op internet rondgekeken heb, is het duidelijk dat dode pixels op het scherm veel voorkomen bij de PSP, en sommige gebruikers hebben er wel tien gevonden, dus ik denk dat ik redelijk veel geluk heb. Ik merkte ook terwijl ik aan het surfen was dat gebruikers van de handheld-console van Nintendo DS ook klagen over dode pixels. Dat gezegd hebbende, ken ik minstens twee mensen die hun PSP's hebben gekocht nadat ik dat deed, en ze hebben helemaal geen dode pixels.

Aan de linkerkant van het scherm vind je een digitale gamepad, terwijl daaronder een analoge stick zit. Dit laatste is een meesterlijke slag en betekent dat de PSP zijn gebruikers een nauwkeurigere controle kan bieden. De meeste consolegames gebruiken tegenwoordig analoge bedieningselementen, dus door een analoge stick aan de PSP toe te voegen, kun je gemakkelijk hetzelfde gevoel behouden terwijl je onderweg bent.

Rechts van het scherm bevindt zich de bekende PlayStation-knoppenreeks - de vier knoppen zijn gemarkeerd met een driehoek, een cirkel, een X en een vierkant, net als een PlayStation-controller. Er zijn ook linker- en rechterschouderknoppen, wederom een ​​afspiegeling van de consolecontroller.

Er zijn nog eens zeven knoppen onder het scherm. Het meest herkenbaar zijn de Start- en Select-knoppen, die dezelfde functies hebben als op de consoles op ware grootte. Er is ook een muziekknop die door verschillende vooraf ingestelde equalizerinstellingen schakelt, terwijl de helderheidsknop door drie niveaus van schermhelderheid schakelt. De volume + en - knoppen spreken voor zich, terwijl de Home-knop je terugbrengt naar de XMB grafische gebruikersinterface (GUI).

De PSP ligt prettig in de hand en zowel de controllers als de knoppen vallen gemakkelijk onder je duimen. Het is verrassend licht en het vinden van de perfecte kijkhoek is eenvoudig, zelfs bij sterke omgevingslichtbronnen. Er wordt een polsbandje bij de PSP geleverd, en hoewel het er niet bepaald cool uitziet, is het de moeite waard om het te gebruiken, voor het geval iemand het uit je hand slaat.

Als er een probleem is met het strakke zwarte ontwerp van de PSP, is het het feit dat het een magneet is voor vingerafdrukken en vette vlekken. Het voelt soms alsof de PSP vingerafdrukken uit de atmosfeer haalt, want zelfs nadat je hem net hebt schoongeveegd, zullen er vingerafdrukken verschijnen voordat je hem zelfs maar hebt opgepakt!

De aan / uit-schakelaar aan de rechterkant is veerbelast - duw hem naar voren en hij zal het apparaat inschakelen en terugkeren naar zijn oorspronkelijke positie; duw het weer naar voren en het schakelt het apparaat uit en keert weer terug naar zijn plaats. Als u de schakelaar naar achteren duwt, klikt deze op zijn plaats en worden alle knoppen op het apparaat vergrendeld.

Aan de linkerkant zit nog een schakelaar, dit keer om de ingebouwde wifi-adapter in en uit te schakelen. Ja, Sony heeft de PSP uitgerust met draadloze 802.11b-netwerken. Er zijn twee hoofdredenen voor het opnemen van wifi. Allereerst is er de mogelijkheid voor meerdere PSP-gebruikers om games aan elkaar te koppelen en te spelen samen - draadloos netwerken is een veel elegantere oplossing dan heel veel spelers die in een kring zitten die met elkaar verbonden zijn door middel van trailing draden. De andere reden is om de PSP toe te staan ​​verbinding te maken met internet via een draadloos toegangspunt en firmware-upgrades te downloaden.

Er gaan veel geruchten dat Sony een nieuwe firmwarerevisie zal uitbrengen waarmee de PSP voor internet kan worden gebruikt browsen, e-mailen en zelfs tekstverwerken, maar de belangrijkste reden voor firmware-upgrades lijkt te zijn om de beveiliging te sluiten mazen in de wet. Sommige slimme cookies die er zijn, hebben al uitgewerkt hoe je een PSP in een emulator voor andere console-indelingen kunt veranderen, maar Sony is niet zo happig op deze 'thuisbrouw'-stijl van gamen. Sony is zelfs begonnen met het afdwingen van firmware-upgrades om een ​​aantal nieuwe games te spelen, in een poging dit probleem te omzeilen.

Naast de wifi-schakelaar zit een klein luikje dat de MemoryStick Duo-poort verbergt. Het is een behoorlijk slimme zet om MemoryStick Duo in de PSP op te nemen, omdat het onmiddellijk de gebruikersbasis voor Sony's kleine geheugenkaarten zal vergroten. Ik kocht het Japanse PSP Value Pack, dat werd geleverd met een 32 MB MemoryStick Duo-kaart in de doos, wat handig is voor het opslaan van games en foto's, maar niet echt groot genoeg voor muziek of video. U kunt echter een 512 MB ophalen SanDisk MemoryStick Duo Pro-kaart voor ongeveer £ 46 vanaf Komplett, wat je een tijdje door zou moeten houden.

Aan de bovenzijde van de behuizing vind je een mini-USB-connector, een infraroodpoort en de uitwerpschakelaar voor de UMD-drive. Als je op de uitwerpknop drukt, gaat het centrale achterste gedeelte van de PSP open - je kunt dan een UMD-schijf erin schuiven en weer sluiten. Voor het geval je het nog niet weet, UMD staat voor Universal Media Disc en dit is het formaat waarop de PSP-games worden geleverd. De UMD-schijven hebben een diameter van ongeveer 60 mm en een capaciteit van 1,8 GB. Ze doen me denken aan MiniDiscs, maar er is geen metalen schuifdeksel om het schijfoppervlak te beschermen. Met dit in gedachten had ik graag een soort hoesje gezien voor de UMD-schijven, maar helaas zijn ze kaal als je ze uit de speldoos haalt. Ongetwijfeld zullen er echter snel genoeg slipcases van derden verschijnen.

Wanneer je de PSP aanzet, wordt je begroet door de XMB of Cross (X) Media Bar GUI. Hier vind je een overvloed aan pictogrammen om te onderzoeken, die je allemaal een goed idee geven van waartoe de PSP in staat is. Als je een UMD-gameschijf hebt geplaatst, krijg je een voorbeeld van de game te zien wanneer je de UMD markeert -pictogram - dit is een vrij coole functie en bespaart u dat u de schijf hoeft uit te werpen om te zien wat voor spel het is geladen.

Er is enige discussie geweest over de lange laadtijden op de PSP, en het is duidelijk dat je meer wacht dan op een cartridge-gebaseerde machine. Maar je hoeft niet te lang te wachten, en als het spel begint, zul je beseffen dat het wachten de moeite waard was. Ik heb een exemplaar van Ridge Racers bij mijn PSP, en elke PlayStation-fan zal weten dat Ridge Racer-titels tot nu toe bij elke Sony-console zijn geleverd.

Toen ik Ridge Racers voor de eerste keer startte, liet ik het door de introductiefilm lopen en ik was verbaasd over de graphics die voor me lagen. Maar toen ik daadwerkelijk een game lanceerde, realiseerde ik me dat Sony iets heel speciaals had bereikt met de PSP - het was erin geslaagd om een ​​PlayStation 2 in mijn handpalmen te plaatsen. De graphics op Ridge Racers zijn fantastisch en veeg gewoon de vloer schoon met een ander handheld-spel dat ik heb gezien. Er is ook een ongelooflijk gevoel van snelheid tijdens het rijden en er worden voor de goede orde enkele mooie bewegingsonscherpte-effecten toegevoegd. Gezien het feit dat Ridge Racers een titel van de eerste generatie is, is het redelijk om te zeggen dat de PSP-games alleen maar beter en beter zullen worden.

De graphics zouden echter niet alle eer moeten krijgen, want het geluid is even indrukwekkend. De geïntegreerde stereoluidsprekers doen hun best om een ​​meeslepende geluidsfase te creëren, maar je moet echt een koptelefoon aansluiten om het echte auditieve effect te krijgen. Het Value Pack wordt ook geleverd met een set officiële Sony PSP-koptelefoons, compleet met inline afstandsbediening, zodat de basis goed bedekt is.

Het belangrijkste is echter dat, in tegenstelling tot de PS2, de PSP wordt gelanceerd met een sterke reeks games - Ridge Racers, FIFA, Uitvegen en Tiger Woods Golf zijn allemaal klasse A-titels, terwijl Virtua Tennis simpelweg verbluffend goed is (er zal de komende dagen een volledige recensie van VT verschijnen).

Hoewel het een geweldige ervaring is om een ​​van de bovenstaande games alleen te spelen, wordt het pas echt goed als je een andere PSP-krijger vindt en verbinding maakt via wifi. Toen ik in juni naar Taiwan vloog, speelde ik een paar rijen FIFA Football met een totaal onbekende voor me - het was fantastisch en het verslaan van een echt persoon was een leuke afwisseling van het slaan van de computer. Evenzo, toen ik voor IDF naar San Francisco vloog, maakte ik contact met Wil van Bit-Tech voor wat WipeOut-actie en mijn kont werd geschopt - het was echter pas de tweede keer dat ik het speelde; dat is mijn excuus en ik blijf erbij.

Maar de PSP is zoveel meer dan alleen een draagbare speelautomaat. Vanuit de grafische gebruikersinterface van XMB krijgt u toegang tot een hele reeks andere functies. De meest indrukwekkende functie moet het afspelen van MPEG4-films zijn. Als je een MemoryStick Duo-kaart hebt die groot genoeg is, kun je er een hele film naartoe kopiëren en de PSP gebruiken om deze te bekijken. Om deze functie te testen heeft SanDisk mij een 1GB MemoryStick Duo Pro-kaart bezorgd. Helaas moet alle video worden geconverteerd voordat de PSP deze kan afspelen, maar je kunt een gratis bestandsconverter downloaden hier - het is in het Japans, maar u zou gedetailleerde Engelse instructies moeten kunnen vinden met een beetje hulp van Google.

Het conversieproces is opmerkelijk snel, en dan is het gewoon een kwestie van het MPEG4-bestand kopiëren naar de MemoryStick Duo-kaart in je PSP. Dit kan op twee manieren: je kunt de PSP via USB op je pc aansluiten - hij wordt dan gezien als een verwijderbare schijf - of je kunt de kaart in een kaartlezer plaatsen en het bestand kopiëren. De videoweergave is uitstekend, en maakt goed gebruik van het fantastische scherm. De kwaliteit van de video is natuurlijk afhankelijk van het originele beeldmateriaal, maar als je je dvd's (wettelijk eigendom) ript en converteert, wordt de PSP een mobiele filmmachine van zeer hoge kwaliteit.

Een andere manier om op het scherm te pronken, is door digitale foto's over te zetten naar uw MemoryStick. De PSP is geweldig voor het weergeven van diavoorstellingen en je kunt de afbeeldingen bekijken in een standaardverhouding van 4: 3, met balken aan de zijkant, of je kunt ze het hele breedbeeld laten vullen. De laatste optie rekt de afbeelding niet uit, maar snijdt hem bij zodat hij in de vorm van het scherm past - je kunt dan verplaatsen de afbeelding eromheen om te beslissen welke stukjes je graag hebt bijgesneden en welke stukjes je zeker wilt zien.

Aanvankelijk was er enige bezorgdheid dat de PSP alleen ATRAC-muziekbestanden zou afspelen, maar dat ben ik tevreden bevestig dat de PlayStation Portable met plezier mp3-bestanden kan afspelen zonder dat er conversie nodig is. De geluidskwaliteit is prima, zeker met een degelijke koptelefoon. Gelukkig zit de afstandsbediening in het snoer, dus je kunt elke koptelefoon gebruiken die je maar wilt, met behoud van de afstandsbedieningsfunctionaliteit. Je wilt tenslotte niet elke keer de PSP uit je tas halen als je van nummer wilt veranderen.

Oh, ik was de batterij bijna vergeten. Achter een verwijderbare plastic klep aan de achterkant bevindt zich het batterijcompartiment. De PSP gebruikt een 1800 mAh Li-ion-batterijpakket, dat gelukkig vervangbaar is. Je krijgt ongeveer drie en een half uur batterijduur bij het spelen van een zwaar spel als Ridge Racers, maar je wordt duidelijk beter met een meer basisspel of als je naar muziek luistert. Als je thuis bent, kun je natuurlijk gewoon de stekker in het stopcontact steken en naar hartenlust spelen, maar als je zijn op een lange reis en willen de hele weg spelen, je hebt wel de mogelijkheid om meerdere batterijen mee te nemen u. Het is natuurlijk geen verrassing dat batterijoplossingen van derden al in de aanbieding zijn. We zagen Datel X2 vorige week, die wordt geciteerd om u een dubbele levensduur van de batterij te geven ten opzichte van de originele PSP-batterij. Hopelijk heb ik er binnenkort een ter beoordeling, dus kom regelmatig terug voor het volledige dieptepunt.

Het is niet verwonderlijk dat de batterijduur beperkt is, gezien de grootte van het scherm en het feit dat er twee MIPS R4000 processors binnen, beide draaien op 333 MHz. De PSP is de krachtigste draagbare gameconsole die ooit is gebouwd en trekt daarom behoorlijk wat op van sap. Dat gezegd hebbende, gaat het gerucht dat Sony de snelheid waarmee de chips draaien aan het beperken om de batterij zo lang mogelijk mee te laten gaan. Als dit waar is, kunnen we verwachten dat de games van de tweede generatie inderdaad iets heel speciaals worden, zodra de batterijtechnologie verbetert en Sony de chips op gang zet.

De grootste zorg met de PSP is dat hij deze beschadigt - vooral krassen op dat mooie scherm. My Value Pack werd geleverd met een gewatteerde draagtas om het apparaat te beschermen, en dit is absoluut een "must have" item. Je hoeft de PSP maar één keer onbeschermd in je tas te stoppen om dat scherm kapot te maken - iets dat de vloek van menig iPod is geweest. Er zijn al screenprotectors van derden beschikbaar en ik zie mezelf binnenkort in een van deze investeren.

Natuurlijk met al deze kracht, stijlvol design en genereuze functies die worden aangeboden, zal de PSP niet goedkoop zijn, maar uiteindelijk moeten de kosten worden gezien in verhouding tot het product. De PSP zal in het VK te koop zijn voor £ 179,99, wat, in mijn gedachten althans, een absoluut koopje is voor zo'n geavanceerd apparaat. Ik heb mijn importeenheid gekocht bij een internetleverancier uit Hong Kong Lik-Sangen betaalde in januari £ 234 WAY, wat een redelijke prijs is gezien de vraag van toen. Ik bestelde de PSP op woensdag en hij kwam de volgende maandag bij mijn deur - niet slecht, hoewel ik ook werd gestoken voor btw en invoerrechten.

Als u, zoals ik, heeft geprobeerd uw verwachtingen van de PSP te verlagen uit angst voor teleurstelling, hoeft u zich geen zorgen te maken. De PSP is een geweldig product, en iedereen die geïnteresseerd is in gamen, of zelfs maar in consumentenelektronica, heeft er altijd een in zijn tas nodig.

Maar als je de PSP alleen beschouwt als een mobiel gaming-apparaat, mist het punt enigszins. Oké, het is een geweldig pakket om overal mee naartoe te nemen, maar het is net zo aantrekkelijk als je thuis zit. In mijn woonkamer heb ik een Britse Xbox, een Amerikaanse Xbox, een PlayStation 2 en een GameCube, maar ik zit nog steeds op mijn bank en speel mijn PSP - ja, het is echt zo goed.

"'Vonnis"'

Sony heeft mobiel gamen opnieuw gedefinieerd met de PlayStation Portable. Ik had nooit gedacht dat de PSP zo goed zou zijn, en dit is een product dat je moet zien om het te geloven. Toen Sony de originele PlayStation uitbracht, verschoof het machtsevenwicht in console-gaming weg van Nintendo. Nu de PSP er is, verwacht ik dat hetzelfde zal gebeuren op de markt voor handheld gamen.