Project Gotham Racing 4 recensie

Dus we zijn allemaal duidelijk vanaf het begin, het is mijn vaste overtuiging dat Project Gotham Racing 4 het is beste racespel op de Xbox 360, om nog maar te zwijgen van het beste straatracegame op de planeet.

Zeggen dat ik dit niet had verwacht, is nogal een understatement. Ik hield van Metropolis Street Racer toen het voor het eerst verscheen, maar elke iteratie van Project Gotham sindsdien heeft me een beetje koud gemaakt. PGR was solide, maar voelde zich een beetje onderontwikkeld. PGR2 voelde als een meer volledig gerealiseerde versie van PGR1. Het had revolutionair online spel en misschien wel de beste stadsopstelling van de serie, maar het gaf me nog steeds niet de race-ervaring waarop ik had gehoopt. PGR3 werd duidelijk gehaast voor de lancering van de 360-console, en ondanks al zijn grafische verblinding bleek hij nog steeds een beetje zwak op de baan. We hebben niet eens de moeite genomen om het te beoordelen, maar ik herinner me dat ik het destijds met onze illustere redacteur besprak, en we voelden allebei dat de het evenwicht tussen de kudos-uitdagingen en het racen was verloren gegaan en dat de supercars te vroeg op een bord aan je werden overhandigd.

PGR4 lost dat soort dingen meteen op. Het team van Bizarre Creations heeft de ietwat onverwachte stap genomen om het hoofdspel voor één speler in twee modi te splitsen; een arcade-modus die rechte straatraces combineert met alle kegeluitdagingen, eliminatieraces, hete ronden en kudos-uitdagingen die Gothamites gewend zijn, en een meer rechtlijnige carrièremodus. In eerste instantie ziet deze tweede, meer vlezige optie er vreselijk conventioneel uit. Je werkt je een weg door de racedagen die op een kalender zijn gemarkeerd, kiest toernooien uit een selectie en baant je een weg door de wereldtourranglijst. Kudos-punten - gewonnen door races te winnen en stijlvol over de baan te glijden - kunnen worden overgenomen beide modi en ingewisseld voor themapakketten met voertuigen, extra tracks of leuke, wegwerp-extra's zoals een 3D-foto modus. Kortom, als je het spel wilt voltooien, betekent dit dat je alle tien hoofdstukken van de arcade-modus moet voltooien, het bereiken van nummer één in de wereldranglijst van de carrièremodus en het ontgrendelen van alle verschillende auto's, tracks en extra's. Geloof me, het gaat erg lang duren.

Het goede nieuws is dat er in de carrièremodus veel flexibiliteit is ingebouwd. De verschillende toernooien zijn gerangschikt in moeilijkheidsgraad en hebben een thema per stijl of stad, en zo je wilt concentreer je liever op races en tijdritten dan op drift- of kegeluitdagingen, dan is er meestal een manier van dat doet. Bovendien lijkt de carrièremodus bijna perfect op gang te komen. Je zit niet uur na uur vast aan oude knallers, maar je moet het soort complimenten verdienen dat een pak nieuwe Ferrari's koopt, en je zult moeten beslissen of dat is je enige prioriteit, of dat het de moeite waard is om een ​​paar K's uit te spatten op een pakket Amerikaanse muscle cars of een selectie Japanse asfaltbranders Gaan. Immers, hoe hoger je stijgt, hoe meer snelheid je nodig hebt om te slagen.

Nu helpt de nieuwe structuur, maar de echte verrassing is hoeveel de kerngameplay is verbeterd. Aan de ene kant lijken de stijluitdagingen iets meer vergevingsgezind voor fouten. Je komt nog steeds nergens als je niet leert hoe je al die powerslides en handrembeurten kunt activeren en onder controle kunt houden, en Gotham-stamgasten zullen nog steeds vreugde vinden in het aan elkaar koppelen van rubberverbrandende bewegingen totdat ze binnen een haarbreedte komen om iets te verliezen. grip. U wordt echter niet langer bestraft omdat een achterband tegen de barrière heeft geduwd.

Sterker nog, het daadwerkelijke racen zelf is veel spannender. Ik vermoed dat Bizarre een aanzienlijke hoeveelheid tijd heeft besteed aan het verfijnen van het bedieningsmodel en het aanpassen van elk rechtdoor, klim, dip en bocht van elke baan om ervoor te zorgen dat elke race een onderscheidende maar opwindende ervaring biedt ervaring. Het rijgedrag is misschien niet zo ultra-realistisch als in bijvoorbeeld Gran Turismo 4 of Forza Motorsport 2 - laat staan ​​GTR Racing 2 - maar het brengt het juiste gevoel van massa, snelheid en grip over zonder het plezier van roekeloos rijden in de weg te staan. De meeste racegames hebben een aantal tracks waar je van gaat houden, een eerlijke selectie van tracks die je leuk vindt en een paar waar je elke keer dat ze verschijnen kreunt. In PGR4 is de hit-rate verbluffend, met bijna geen duffer te vinden en track na track van hartverscheurende krappe bochten, brede, supersnelle boulevards of angstaanjagende beklimmingen en spectaculaire afdalingen secties. Wat een traktatie!

Het helpt ook dat de line-up van de stad het sterkst is sinds PGR2, met Londen, New York, Tokio, Vegas en de Nurburgring vanaf PGR3 vergezeld door Shanghai, Macau, Quebec, Sint-Petersburg en een Michelin-test spoor. De keuzes lijken in eerste instantie onorthodox, maar elke keuze is eigenlijk volkomen logisch. Shanghai biedt ons futuristische architectuur, dunne, bochtige straten en neonoverbelasting, terwijl Macau grotere ruimtes en een verrassend aantrekkelijke kustomgeving biedt. Sint-Petersburg voelt een beetje als Londen op een nog grotere schaal, met brede lanen, rechte stukken langs de rivier, prachtige 18e-eeuwse architectuur en een aantal leuke, zendvriendelijke hobbels. Het is echter Quebec dat de show steelt, met zijn smalle, middeleeuws ogende straatjes en een aantal prachtige snelle bochten en belachelijke downhill Z-bochten die altijd de polsslag doen stijgen. Zoals gewoonlijk is elke stad opgedeeld in een selectie van lange en korte nummers, die elk een subtiel verschillende ervaring bieden, maar die allemaal nog steeds passen binnen de algehele stijl van de stad.

Onnodig te zeggen dat de bestaande sterke punten van de Project Gotham-engine direct duidelijk zijn. We verwachten prachtig weergegeven Beamers, Lambo's, Supra's, Mustangs, Astons en diverse exoten uit de serie, en aanpassingen aan de verlichting en rendering-engines hebben ze - onmogelijk - zelfs nog glamoureuzer gemaakt dan de vorige keer in de omgeving van. Ondertussen vindt het straatbeeld een prima balans tussen realistische weergave en de erkenning dat sommige details overbodig zijn als je voorbij rijdt met meer dan 150 km / u. De bomen zien er realistischer uit dan in PGR3, en het speed blur-effect lijkt een beetje teruggedraaid. De weergave in de auto verslaat alles met de mogelijke uitzondering van Colin McRae: DiRT. Kortom, als er op welk platform dan ook een mooiere wegracer is, dan moet ik die nog zien.

En, verbazingwekkend genoeg, ben ik zo ver gekomen zonder zelfs maar de twee opvallende kenmerken van deze iteratie te noemen. De eerste is het weer. Zelfs als de effecten van regen, sneeuw en mist iets esthetischer dan fysiek lijken tijdens het racen, zijn ze nog steeds voeg een tastbare laag van extra gevaar toe aan de actie en het valt niet te ontkennen hoe spectaculair het er allemaal uitziet op de scherm. 'S Nachts door Shangai of Vegas racen met de regen en het uitsmeren van neon is een van mijn hoogtepunten van gamen in de huidige generatie.

Motorfietsen zijn ondertussen een fantastische toevoeging. Misschien zullen degenen die gewend zijn aan de MotoGP-serie van Climax klagen over het ietwat grillige bedieningsmodel en het bedieningsschema, maar ik denk dat het een ander geval is van Bizarre die slimme keuzes maakt over wanneer prioriteit moet worden gegeven aan realisme en wanneer prioriteit moet worden gegeven speelbaarheid. In PGR4 zijn de tweewielers in de eerste plaats leuk, niet in de laatste plaats omdat je een aantal belachelijke wheelies kunt trekken terwijl je een ongelukkige chauffeur passeert en je vervolgens omdraait en hem uit je zadel beschimpt.

Er zijn nog veel meer goede dingen die ik kan zeggen; over hoe gestroomlijnd en vertragingsvrij de online component is; over hoe goed de verschillende speelmodi werken in multiplayer, en over hoe slim het spel is vergelijkt automatisch uw scores in verschillende uitdagingen met die van andere gamers op uw Xbox Live vriendenlijst. Ik zou uitgebreid kunnen praten over enkele van de uitstekende auto's die je verderop zult ontmoeten, of alles over de Tesla kunnen vertellen Roadster - een gekke elektrische supercar die klinkt als een kruising tussen een melkvlotter en een wasmachine die zich opmaakt spin. En bij dit alles zijn de enige negatieve dingen die ik kan zeggen dat er nog steeds geen sprake is van echte autoschade, en dat de AI van de bestuurder - hoewel goed - nog steeds een beetje agressiever zou kunnen zijn.

Nu ik toch bezig ben, kunnen we misschien wel wat meer Europese merken en modellen gebruiken, en misschien hebben een handvol nummers te kampen met een gebrek aan mogelijkheden om in te halen. Over het algemeen hebben we het echter over kleine probleempjes, geen scherpe kritiek. Sommigen van jullie zullen misschien spijt hebben van het gebrek aan auto-aanpassingsopties of klagen dat PGR4 nog steeds niet kan tippen aan Forza vanwege de diepgang van zijn online- en community-opties. Maar daarover zou ik zeggen dat al dat knutselen vaak resulteert in een monteur die geld kan winnen, en dat al het custom paintjobs en autoveilingen in de wereld kunnen het ontbreken van een boeiende singleplayer niet goedmaken ervaring. Na de teleurstelling van Forza 2 en het niet verschijnen van GT5, is PGR4 praktisch de facto de leider in zijn vakgebied. Tenzij beide series een spectaculaire comeback kunnen maken, vermoed ik dat dat nog wel een tijdje zo zal blijven.

"'Vonnis"'

Project Gotham is nog verder afgeweken van het GT-stijl rijsim-territorium, maar het heeft eindelijk zijn mix van snelheid, stijl en inhoud gevonden. Vanaf nu is het de beste wegracer op de markt.