Apple iPod touch 3e generatie 64 GB recensie

Ik hoef je niet te vertellen dat de iPod touch is best gaaf. EEN veel van de mensen is behoorlijk enthousiast enthousiast - 20 miljoen kopers kunnen toch niet verkeerd zijn?

Zeker, het iPod-ecosysteem kan frustrerend zijn voor degenen die hun volledige controle over hun leven willen hebben apparaten, maar degenen onder ons die graag wat vrijheid inruilen, worden beloond met een ongelooflijk gelikte gebruiker ervaring. De vocale minderheid is het er misschien niet mee eens, maar iTunes is dat niet dat slecht en door een gesloten systeem kon Apple zijn dominante voorsprong opbouwen. Of je het nu leuk vindt of niet, de platenlabels zijn nog steeds erg enthousiast over hoe je digitaal aangekochte muziek gebruikt en door die controle te vergemakkelijken, heeft Apple de downloadmarkt kunnen domineren.

De sleutel tot het succes van de iPod touch (en bij uitbreiding de iPhone) is dat Apple een fantastisch hardwareplatform heeft gemaakt waarop apps kunnen draaien. Natuurlijk werkt het aspect van het afspelen van media van dat platform goed voor Apple, aangezien het verkopen van media (of dat nu muziek, films of tv-programma's zijn) een belangrijk onderdeel van zijn activiteiten is, maar het is de (semi) openheid voor externe ontwikkelaars die het echt doet schitteren en het is in die richting waarmee Apple de verbeteringen aan deze iPod touch-revisie heeft gericht.

De grote verandering in deze generatie betreft tweederde van de iPod touch-line-up. Het instapniveau, £ 149, 8GB touch is - afgezien van de bijgewerkte firmware - volledig ongewijzigd. Maar hoewel de modellen van £ 229, 32 GB en £ 299, 64 GB er misschien niet anders uitzien, gebruiken ze nu snellere hardware, zoals te zien is in de iPhone 3GS.

Zoals we hebben opgemerkt bij het gebruik van zijn tegenhanger voor het maken van oproepen, maken de snellere processor en grafische chip het gebruik van de geüpgradede aanraking veel vlotter. Ik ben het met Riyad eens dat het voor de meeste applicaties waarschijnlijk de snellere GPU is die te danken is, dankzij de snellere weergave van de grafische interface van de iPod touch. Hoewel ik zeker weet dat de processor helpt bij het laden van de buitensporige hoeveelheid aantekeningen die ik heb gemaakt, zelfs als het me niet kan helpen te onderscheiden wat ik dacht toen ik de meeste ervan in pseudo-steno brabbeltaal schreef.

Het resultaat is dat de 3e generatie iPod touch mij veel minder frustratie bezorgt dan de mijne iPhone 3G, die beslist traag begint te voelen bij het uitvoeren van zelfs de eenvoudigste taken. Of het nu gaat om browsen in Safari, het bekijken van video's op YouTube of het starten van apps, alles gaat net iets sneller. Het kan elke keer maar een seconde duren, maar dag in dag uit is het merkbaar.

Als je een iPod touch gaat kopen, negeer dan het 8GB-model. De capaciteit is te laag voor deze klasse van apparaten - veel succes met een behoorlijke hoeveelheid muziek en video's en apps in de 7 GB vrije ruimte die je hebt - en voor £ 80 meer krijg je vier keer de capaciteit en een sneller apparaat. Het is geen goed idee voor mijn mening.

Wat Apple je ook wil laten geloven, de iPod touch is geen vervanging voor een ‘echte’ draagbare console. Natuurlijk speelt het zowel games als een Nintendo ds of PSP, maar als u denkt dat de iPod touch een vervanging is voor een van deze apparaten, vergist u zich ernstig.

Er zijn tal van geweldige games voor de iPod touch, maar de prijsstelling weerspiegelt het niveau van het aangeboden entertainment. De duurste game die ik heb gekocht - Blue Skies 3GS voor £ 8,99 - heb ik alleen omdat ik wilde zien welke verbeteringen OpenGL met zich meebracht en het resultaat is totaal teleurstellend. Het voordeel van de snellere internals tot dusver is zeker in kortere laadtijden van apps, niet in verbeterde grafische getrouwheid.

Hoe leuk sommige van de beschikbare games ook zijn, de App Store mist alles met de charme van Patapon of de diepte van The Legend of Zelda: The Phantom Hourglass. De iPod touch-versies van SimCity en Monkey Island, waar ik enorm dol op ben, komen zo dicht mogelijk bij een ‘echt’ spel.

Zoals de Wii bewees, is casual drop-in, drop-out gaming nauwelijks iets om te bekritiseren. Zeker, als ik thuis ben en mezelf een halfuur wil vermaken, is de kans groter dat ik de Horde-modus start in Gears of War 2, of speel een paar snelle deathmatches in Weerstand 2, maar ik ga mijn Xbox 360 of PS3 op een trein naar Londen.

De levensduur van de batterij is net geen punt van zorg. Gamen is duidelijk veeleisender dan het afspelen van muziek of zelfs video, maar hoeveel hangt af van de titel. SimCity is bijvoorbeeld behoorlijk uitputtend, het duurt ongeveer drie uur voordat de aanraking 10 procent zal overgeven laad het resterende bericht op, maar je komt dichter bij 4,5 uur met minder intensieve titels zoals Touchgrind of AloneAtWar.

Dat klinkt misschien slecht, maar in werkelijkheid is het resultaat genoeg kracht om een ​​uur lang met de trein naar het werk te reizen, de hele dag naar muziek te luisteren (als je hebt het geluk om een ​​baan te hebben waar je mee weg kunt komen) en nog steeds genoeg sap hebt om onderweg een paar afleveringen van "Family Guy" te kijken huis. Met een iPod touch zul je je vermogen om te bellen of gebeld te worden in ieder geval niet kapot maken als je zonder stroom komt te zitten - in tegenstelling tot op de iPhone.

De App Store geeft de iPod touch niet alleen toegang tot een enorme bibliotheek met games. Er is ook een ware overvloed aan andere apps. Safari is een ongelooflijk goede mobiele webbrowser, dat valt niet te ontkennen, maar gezien de keuze, check ik liever Facebook of Reddit via hun respectievelijke apps - het proces is net iets gelikter.

Er zijn tal van voorbeelden van geweldige apps voor de aanraking, van de Sonos-afstandsbediening naar Spotify. Een paar van hen zijn misschien een beetje te duur voor wat er wordt aangeboden - £ 5,99 voor treintijden? Werkelijk? - maar voor het grootste deel lijkt de prijs redelijk redelijk.

Het echte probleem met zowel games als apps is dat het, met er zoveel beschikbaar via de App Store, moeilijk is om te weten welke de moeite van het bekijken waard zijn. Gelukkig heeft Apple wat werk verzet om dat op te lossen met de nieuwste touch-firmware-update. Genius, voorheen gebruikt om nummers aan te bevelen in de iTunes Store die je misschien zou willen kopen op basis van wat er al in je bibliotheek staat, werkt nu ook voor apps.

App-aanbevelingen zijn, naar mijn ervaring, niet zo goed als bij muziek, maar voor het grootste deel zijn de resultaten redelijk genoeg. Op basis van het feit dat ik bijvoorbeeld iReddit heb geïnstalleerd, denkt Genius dat ik de NYTimes-applicatie misschien ook leuk vind, terwijl ik ook suggereerde dat ik op basis van mijn aankoop van SimCity misschien ook X Plane zou willen bekijken Lijnvliegtuig. Het is gewoon jammer dat er geen filteropties zijn om aanbevelingen te beperken tot slechts vier sterren of hoger beoordeelde, of alleen gratis apps.

Wat Genius betreft, moet ik vermelden dat ook de muziekkant is bijgewerkt. Als je de nieuwste firmware hebt (nogmaals, op een apparaat van elke generatie) en iTunes 9 - die je toch echt zou moeten krijgen omdat het veel verbeterd is ten opzichte van iTunes 8 - krijg je toegang tot Genius-mixen.

In feite verschillen deze mixen weinig van het raken van het Genius-pictogram tijdens het afspelen van een nummer - je krijgt nog steeds een automatisch genereerde een afspeellijst met nummers die, om de Apple-slogan te citeren, 'geweldig samengaan'. Bij mixen is afspelen dat wel continu. Het groeperen gebeurt op genre, hoewel ik er zeker van ben dat het algoritme veel meer dan dat in aanmerking, en dat geloof ik maar al te graag.

Ik ben niet zo enthousiast over Genius-mixen als de ‘normale’ manier om Genius te gebruiken. Door een bredere sample van nummers te spelen, voelden de selecties iets minder slim en een beetje eclectischer aan. Dat wil niet zeggen dat een ‘Alternative & Punk Mix’ van Green Day, Blink-182, The Offspring en Nirvana werkt niet, maar af en toe een vreemde eend in de bijt zoals Paramore en Taking Back Sunday past niet helemaal ook. Noem me kieskeurig, maar ik denk het niet In bloei stroomt in Dans, dans bijzonder goed. Maar als je wilt dat ik erop wijs dat die nummers respectievelijk van Nirvana en Fall Out Boy zijn, vind je het misschien niet erg.

De versies van 32 GB en 64 GB worden nu geleverd met de afstandsbediening en microfoonversie van de headset van Apple. Dit brengt een paar leuke toevoegingen met zich mee, hoewel ik zou beweren dat geen enkele goed genoeg is om de vreselijke audiokwaliteit van Apple's gebundelde ‘telefoons te verdragen. Spraakmemo's zijn sowieso niet bepaald een geweldige functie in mijn gedachten, dus het is geen grote opoffering om oortelefoons zonder microfoon te gebruiken als je een paar hebt.

Net als bij de iPhone 3GS ondersteunen de 32GB- en 64GB-versies nu ook Voice Control, wat natuurlijk onbruikbaar is in het openbaar, tenzij je eruit wilt zien als een pillock. Hoewel ik moet toegeven dat de blik die ik kreeg van een dame toen ik om aanraking vroeg: "speel Cute Is What We Aim For", terwijl ik door Marks & Spencer dwaalde, enigszins onbetaalbaar was.

Tot zover goed, maar ondanks alle verdiende lof is er iets mis. Het probleem zit hem niet in een van de functies van de aanraking, maar eerder het ontbreken van een in het bijzonder: een camera. Het lijkt volkomen belachelijk dat zowel de iPhone als Ipod Nano camera's hebben, maar dat de iPod touch beroofd blijft.

Ik waardeer het argument volledig dat een camera - of het nu voor foto's of video is - op een mediaspeler voor het grootste deel vrij onnodig is, maar de iPod touch is dat niet alleen maar een mediaspeler. Het is duidelijk dat Apple een niveau van onderscheid wil behouden tussen zijn steeds convergerende apparaten, maar dat is alleen maar goed voor Apple zelf.

Moet je de iPod touch daarom boycotten? Nee, dat zou dom zijn. Het is nog steeds een buitengewoon fantastisch apparaat. De naaste rivaal, die van Sony NWZ-X1060 biedt een veel betere geluidskwaliteit, maar verliest het in zowat elk ander opzicht. De gebruikersinterface van de iPod touch is gewoon beter, de webbrowser is beter en de app-ondersteuning van derden is beter, omdat hij deze heeft. Als je meer dan 32 GB aan capaciteit nodig hebt, kan Sony je helemaal niet helpen en voor een keer zijn de prijzen van Apple concurrerend. Een mediaspeler met 64 GB flash-opslag voor £ 299 leek nog niet zo lang geleden een droom. Natuurlijk, dat is veel geld in iemands boek, maar je krijgt er veel voor.

Vonnis

Als gewone mediaspeler zou het moeilijk zijn om de hoge kosten van een iPod touch te rechtvaardigen. Maar als een mobiel computerapparaat dat apps van derden kan uitvoeren, games kan spelen en op internet kan surfen en speel je media af, het is gewoon ongeëvenaard.