Sony Bravia VPL-HW10 SXRD Projector Review

Over extremen gesproken. Slechts een paar weken nadat je quality time hebt doorgebracht met Sony's vijfduizend VPL-VW80 projector, delen we nu onze testruimte met Sony's VPL-HW10 - een relatieve snip voor slechts £ 1695. De vraag is: zullen de prestatieverschillen tussen deze twee projectoren zo extreem zijn als hun prijzen?

De HW10 begint goed door er net zo aantrekkelijk uit te zien als de VW80. Zijn ‘kosmisch zwart’ lichaam ziet er stevig uit en - dankzij een glanzende afwerking en enkele aantrekkelijke rondingen - echt heel mooi. Het is niet zo monumentaal, bij gebrek aan een beter woord, als de VW80, maar tegelijkertijd zijn grootte, gewicht en bouwkwaliteit zijn van een hogere orde dan u gewoonlijk krijgt aan het einde van de markt onder de £ 2k.

Het is ook goed verbonden. Twee CEC-compatibele v1.3 HDMI-ingangen wijzen de weg, die de x.v. Colour en Deep Colour formaten, en er is prima ondersteuning van een componentvideopoort, een D-Sub pc-poort en een RS-232-poort voor het systeem integratie.

Binnenin klopt de HW10 een hart gemaakt van Sony's SXRD-technologie - een afleiding van Liquid Crystal on Silicon (LCOS) met JVC's uitstekende D-ILA-technologie als de grootste technologische rivaal.

Een van de meest opvallende kenmerken van SXRD is de dichtheid van de pixelstructuur, dus het is geen verrassing dat de HW10 een Full HD-resolutie van 1920 × 1080 heeft. Ook opvallend is een opvallend geclaimd contrastbereik - voor de prijs van minder dan £ 2k - van 30.000: 1, bereikt via een dynamische irisopstelling die de hoeveelheid licht aanpast die de projector uitstraalt op basis van een analyse van de beeldinhoud getoond. En dus, als bijvoorbeeld een donkere scène wordt gedetecteerd, zal de HW10 de iris sluiten om de hoeveelheid uitgezonden licht te verminderen en zo hopelijk een meer overtuigende weergave van zwart produceren.

Zoals gewone lezers zullen weten, zijn er twee mogelijke nadelen aan dit soort dynamische irissystemen: verminderd helderheid en het potentieel voor scènes om hun algemene helderheidsniveaus te veranderen met afleidende abruptheid. Maar hopelijk heeft de HW10 de reactiesnelheid en subtiliteit om beide valkuilen te vermijden.

Het opzetten van de HW10 blijkt om een ​​aantal redenen indrukwekkend eenvoudig. Om te beginnen is de zoomverhouding van de projector een respectabele 1,6x, waardoor hij zich kan aanpassen aan een redelijk bereik van kamerformaten. Het wordt ook geleverd met zowel verticale als horizontale lensverschuivende ‘wielen’ om u te helpen het beeld te positioneren correct op uw scherm, zelfs als de projector aan de zijkant of boven / onder het midden van uw scherm is geplaatst.

Het aantrekkelijke menusysteem op het scherm van de HW10 zit ondertussen boordevol interessante dingen. Om te beginnen zijn er twee verschillende instellingen voor het automatische irissysteem, een die de lichtopbrengst sterker vermindert dan de andere ten koste van meer helderheid.

Dan is er de Real Colour Processing-engine waar we zo onder de indruk van waren op de VPL-VW80, waarmee u de relatieve positie, het bereik, de kleur en de tint van de elementen rood, groen, blauw, magenta, geel en cyaan van de afbeelding kunt verfijnen. Deze functie biedt niet alleen onverwachte flexibiliteit voor een projector van £ 1695, -, maar wordt ook uitstekend gepresenteerd dankzij de manier waarop het elke andere kleur uit de foto laat vallen, behalve degene die je probeert aanpassen. Hierdoor kunt u veel gemakkelijker zien hoeveel invloed een bepaalde tint heeft op het algehele beeld dan wanneer u dingen zou proberen te verfijnen met een volledig gekleurde afbeelding.

Ook uitstekend gepresenteerd zijn de opties voor ruisonderdrukking van de HW10, met opties voor muggen NR en blok NR, instelbaar via een 'grafische' interface met twee assen. waarmee u de effecten van de NR-verwerking nauwkeuriger kunt pitchen dan wanneer de twee NR-functies onafhankelijk van elk zouden worden gepresenteerd andere.

Binnen een Cinema Black Pro-menuoptie ligt naast de automatische irisregelaars een optie om de lampuitvoer in te stellen op Hoog of Laag. Bovendien krijg je een filmmodus die 2: 2 of 2: 3 pulldown toepast, afhankelijk van de vereisten van de bron, en drie gamma-opties voor het aanpassen van de algemene helderheidstint van het beeld.

Een ding dat je echter absoluut niet begrijpt, is de MotionFlow-verwerking die zo belangrijk is voor de VW80. Er is dus geen MotionFlow-systeem om bewegingen glad te strijken en geen filmprojectiemodus om in te voegen lege frames in de afbeelding om een ​​kijkeffect te reproduceren dat meer doet denken aan een celluloid-projector bij een bioscoop.

Je krijgt wel Sony's Bravia Engine 2-verwerking, met de nadruk op het verbeteren van verschillende beeldelementen, waaronder kleuren, contrast en scherpte. En we zijn blij te kunnen zeggen dat dit verwerkingssysteem ervoor zorgt dat beelden in standaarddefinitie er buitengewoon goed uitzien voor zo'n betaalbare projector. Het gebrek aan ruis in standaard def-foto's is bijzonder indrukwekkend, maar ze zien er ook scherper uit dan zouden we normaal gesproken verwachten - op voorwaarde dat de bron die je bekijkt in ieder geval van behoorlijke kwaliteit is in de eerste plaats.

Zoals je zou verwachten, komt de HW10 pas echt tot leven als je hem een ​​HD-bron hebt gegeven om mee te werken. Op dit punt komen de traditionele vaardigheden van SXRD met fijne details naar voren, waarbij elke pixel van beeldgegevens in zeer hoge mate wordt gepresenteerd. getextureerde Blu-rays zoals "Batman Begins" met absolute precisie, maar zonder enig ongewenst graan of ander geluid om de scherpte.

Het is de moeite waard hier toe te voegen dat ondanks hun acute scherpte, de HD-beelden van de HW10 vrij zijn van rasterachtige patroonvorming die soms wordt waargenomen bij concurrerende LCD-projectoren, wat de voordelen aantoont van de extreem compacte pixel van de SXRD configuratie.

Wat betreft de omgang met beweging van de HW10, het is eigenlijk best goed ondanks het gebrek aan MotionFlow-verwerking. Beelden die het scherm kruisen, verliezen geen significante resolutie, en de hoeveelheid trillingen is vrij laag - hoewel er duidelijk niets boven dezelfde bijna griezelige vloeibaarheid is als bij de VW80.

Nog meer goed nieuws betreft de kleurverwerking van de HW10. Tonen over het kleurenspectrum zijn indrukwekkend geloofwaardig - vooral als we kijken naar de nogal bleke inspanningen van de VPL-VW40 model dat de vorige SXRD-optie op instapniveau markeert.

Het is ook niet schadelijk voor de kleursituatie dat de extreem fijne pixeldichtheid van de HW10 kleurmengsels mogelijk maakt om te verschijnen met het soort bevredigende subtiliteit waardoor objecten in afbeeldingen er meer driedimensionaal en solide.

De grootste verrassing met de foto's van de HW10 is echter hoe goed de zwartwaarden zijn. Dit was de neiging om een ​​zwakte te zijn met eerdere waardegeoriënteerde SXRD-projectoren, maar de HW10 biedt een heel natuurlijk contrastbereik, variërend van levendig piekwit tot meer dan fatsoenlijke zwarttinten. Bovendien zien die zwarten er stabiel uit ondanks de machinaties van de dynamische iris, en slagen ze er zelfs in om het grootste deel van de tijd solide hoeveelheden schaduwdetail vast te houden.

Het is vermeldenswaard dat de beste resultaten voor zwartniveau worden bereikt als het automatische irissysteem is ingesteld op niveau 2 en de lampuitvoer is ingesteld op laag. Maar tegelijkertijd is mijn persoonlijke gevoel dat de beste irisinstellingen voor het beeld in het algemeen dat ook zijn zet de lamp op hoog en de iris op niveau 1, aangezien dit een beetje meer ‘punch’ in procedure.

Meer goed nieuws over de HW10 betreft het loopgeluid. Want zelfs met een te hoge lampoutput hebben we het geluid van de koelventilatoren nauwelijks opgemerkt. En zelfs toen we het geluid oppikten, is het zo laag dat het bijna rustgevend is.

Er zijn onvermijdelijk redenen waarom de HW10 minder dan een derde zoveel kost als de VPL-VW80. De afbeeldingen van het goedkopere model zijn bijvoorbeeld niet zo helder, de zwartwaarden zijn niet zo diep en de kleuren zijn iets minder levendig. Maar met betrekking tot de MotionFlow-functionaliteit van de VW80, merkten we dat we het echt niet zo heel erg misten, om eerlijk te zijn. En voor mij zijn zelfs de verschillen in helderheid, contrast en kleuren niet zo acuut als het prijsverschil van £ 3.500 zou kunnen impliceren.

Nog veelzeggender is misschien dat de kleuren van de HW10 ook niet zo rijk verzadigd zijn als die van een of twee vergelijkbare geprijsde DLP-projectoren. DLP-projectoren kunnen ook iets diepere zwartniveaus leveren, vooral wanneer een afbeelding een combinatie van donkere en heldere inhoud (een scenario dat merkbare verplettering veroorzaakt in het zwart van de HW10 niveau bereik). Maar de HW10 heeft een voorsprong op DLP als het gaat om helderheid en loopgeluid, en het meest veelzeggende van alles heeft geen last van DLP's regenboogeffectruis.

"'Vonnis"'

Nu JVC momenteel weigert aanzienlijk minder dan £ 2.700 te verplaatsen met zijn uitstekende D-ILA-technologie, hebben we dat gedaan had lang het gevoel gehad dat er een reële kans is voor het rivaliserende SXRD-systeem van Sony om aan het budgeteinde van de markt. En gelukkig heeft Sony met de HW10 eindelijk een betaalbare goedkope SXRD-optie afgeleverd die voldoende kwaliteit heeft om die budgetmarktkans met beide handen te grijpen.