Verstandig voetbal 2006 recensie

”‘Platformen: Xbox, PS2 & PC – Xbox-versie beoordeeld.”’

Mannen van dertig, opgelet: jullie wereld begint weer zin te krijgen. Herinner je je de dagen van je jeugd nog? De Commodore Amiga en de Sega Megadrive? De verspilde uren spelen met een 'snelle plek van Sensi' tegen je vrienden? Welnu, het is tijd om de klok terug te draaien. Het draait misschien op vrij recente hardware, maar Sensible Soccer 2006 laat 1992 als gisteren voelen en herinnert je er dan aan dat gisteren soms aantrekkelijker is dan morgen.

Het is niet alleen de nostalgische factor op het werk. Sensi 2006 speelt ook goed voor een publiek dat de huidige obsessie met realisme, zowel foto's als anderszins, beu is. In feite is het bijna gemakkelijker om op te sommen wat het spel niet doet in plaats van wat het wel doet - het is de meest reactionaire game die ik heb gespeeld sinds Namco's absurd achterlijk uitziende Ridge Racer 6.

Om te beginnen gaat Sensi 2006 niet in op FIFA-achtige razzle-dazzle. Zelfs geen beetje. De front-end is bijna functioneel voor een fout - ik moest knipperen om er zeker van te zijn dat ik niet voor een 16-bits console zat - maar het brengt je snel naar waar je heen wilt: de teams; de toernooien; de opties. Als gevolg hiervan kun je binnen een minuut na het laden van het spel in het WK spelen. Kun je dat zeggen over FIFA World Cup 2006? Nee. Tegen de tijd dat Sensi het startfluitje heeft geklonken, mag je van geluk spreken dat je het belachelijk complexe setup-menu hebt geraakt.

Evenmin wordt u geconfronteerd met minutenlange arty shots van stadions of scènes van het team dat zich opwarmt voor de aftrap. Sensi raakt je met een snelle pan over de line-up, en je bent vertrokken. En het is op dit punt dat je misschien opmerkt dat fotorealisme absoluut niet de tas van Sensi is. In plaats daarvan hebben we stomme, kleurrijke cel-shaded cartoonafbeeldingen met mannen met oversized hoofden, vreselijke kapsels en komische gezichtshaar. Wat meer is, hoewel de teams van de game geen licentie hebben, is het gemakkelijk om een ​​gelijkenis te zien tussen een bepaalde W. Riine of T. Hanry en gelijknamige vooraanstaande voetballers. Ik denk dat Sensi je niet eens echt probeert te imponeren met complexe shaders of nauwkeurige afbeeldingen; het wil je gewoon aan het lachen maken.

De animatie is even gestileerd, groots op belachelijke hoge snelheid waggelen, kort op gratie. Trouw aan de vorm van Sensi, blijft de camera in een vast perspectief van boven naar beneden, waarbij hij bijna onmerkbaar in- en uitzoomt om iets meer of minder van de toonhoogte te onthullen. Het uitzicht komt dichterbij voor herhalingen en vieringen, maar verder is dat alles. Goed, want die weergave werkt precies zoals altijd: je kunt meer van de spelers en meer van het veld zien en een meer tactische passes met minder "laten we hopen dat er iemand is" giswerk dat de serieuzere footie-games kunnen vallen naar binnen. Wie kan daarover klagen?

Er is geen commentaar, geen in-game muziek en alleen de meest elementaire geluidseffecten. Er zijn geen video's die toernooispellen aan elkaar koppelen, en er is zelfs niet veel feest of medeleven aan het einde van de wedstrijd. Ontdaan van zulke atmosferische accenten, kan Sensi 2006 maar op één ding vertrouwen: de gameplay. Dus het is een geluk dat de gameplay fantastisch is.

Zie je, afgezien van de analoge pad, zijn er eigenlijk maar vijf bedieningselementen: drie knoppen die worden gebruikt om uit te vallen, te passen en te trappen of te tackelen afhankelijk van de context, een vierde knop die wordt gebruikt om de formatie te wijzigen en vervangingen aan te roepen (met geschikte pauzes) en een trigger die wordt gebruikt om sprint. Maar door deze, en op pad gebaseerde spin en aftertouch, slaagt de game erin een fantastisch strak en plezierig voetbalspel samen te stellen; een die toegankelijk genoeg is dat je vader het kan oppakken en spelen, maar toch diep genoeg dat je na verloop van tijd leert om verblindende runs en waanzinnige schoten en voorzetten samen te stellen. Het is snel, het is vloeiend, het is hectisch en het is zo vermakelijk dat zelfs mensen die voetbal haten er dol op kunnen zijn. Sensi 2006 voelt gewoon goed.

Het mooie is dat het allemaal zo spontaan is, zo ongeoefend – zo heerlijk onvoorspelbaar. Als je op de computer speelt, ben je niet obsessief bezig met het uitbuiten van een zwakte van de AI of de bovenmenselijke keeper; je hebt het te druk met nadenken, in positie komen, naar de bal rennen en pushen voor die late kans. In Sensi 2006 kan een wedstrijd in seconden van vorm veranderen, en zelfs in de laatste minuten kan er nog een ramp zijn of hoop op uitstel. De AI is ook erg verstandig. Er zijn geen moeilijkheidsgraden, maar als je Italië tegen Zwitserland speelt, zul je het gemakkelijker hebben dan wanneer je Schotland tegen Frankrijk speelt. En de game slaagt hierin zonder je tegenstanders in het eerste geval duidelijk te strompelen of je in het tweede geval volledig en volkomen overklast te laten voelen.

De opties onthullen ook een verrassende diepte. Je kunt aan elkaar verknoeide versies van de grote Britse, Europese en internationale competities spelen (we gaan er gewoon vanuit dat je kunt proberen wie de Manchester Reds en London Blues misschien wel), en stel zelfs je eigen team van individueel ontworpen freaks samen, en leid ze vervolgens door een reeks aangepaste toernooien. Als je toernooien wint, krijg je ook bonusbeloningen, zoals het machtige mul-kapsel of een vakbondsborrel. Het enige trieste is dat je je aangepaste team niet kunt meenemen om online te spelen. Ik zou graag mijn Belgian Inbred XI willen pitchen tegen even misgeboren rivalen. Toch was Sensi altijd bedoeld voor multiplayer op de ouderwetse manier; vier spelers op één console, die hun eigen grofgebekte commentaar leveren terwijl de wedstrijd heen en weer slingert.

Er zijn vragen die kunnen worden bekeken: moeten zoveel tackles of lunges in het strafschopgebied resulteren in overtredingen? Zou het echt pijn doen om wat raciale kenmerken op te nemen, zodat de Noord-Koreanen er iets meer Koreaans uitzagen, en iets minder als een verzameling Spaanse vakantievertegenwoordigers? En het moet ook gezegd worden dat sommige wedstrijden aflopen in een onwaardige scrabble om balbezit, om te eindigen met goedkope, rommelige doelen aan de ene of de andere kant. Een kleine schande.

Maar deze kleine klachten verbleken in vergelijking wanneer ze in context worden geplaatst. Ik heb meer plezier gehad in het spelen van Sensi 2006 dan in welke andere voetbalwedstrijd dan ook in jaren. Misschien ben ik niet representatief voor de Pro Evo-hardcore of de FIFA-kopende massa, maar dit is de game waar ik aan het einde van elke WK-wedstrijd naar wil grijpen. Het is net zomin een simulatie van voetbal als Mario Kart een simulatie van kartraces is, maar wat maakt het uit? Het is een fantastische voetbalwedstrijd, en een met zoveel hart, ziel en energie dat je een ondraaglijke koppigheid zou moeten hebben om het te weerstaan.

"'Uitspraak"'

Een spectaculair stukje retro voetbal gekkigheid, gegarandeerd een plezier voor iedereen die zich vervreemd heeft gevoeld door de door realisme geobsedeerde titels van vandaag. De verrassende feelgoodhit van deze WK-zomer? Zou kunnen…

Betrouwbare score

Waarom vertrouwen op onze journalistiek?

Trusted Reviews, opgericht in 2004, bestaat om onze lezers grondig, onbevooroordeeld en onafhankelijk advies te geven over wat ze moeten kopen.

Tegenwoordig hebben we wereldwijd 9 miljoen gebruikers per maand en beoordelen we meer dan 1.000 producten per jaar.