Dragon Quest Swords: Masked Queen & Tower of Mirrors Review

Blimey - wat een mondvol. Ik denk dat we geen beknoptheid in titels verwachten van de jongens achter Dragon Quest VIII: Journey of the Cursed King, maar dit begint een beetje belachelijk te worden. Toch is de naam in ieder geval beschrijvend: de nieuwe Wii-game van Square-Enix is ​​​​lid van de Dragon Quest-familie, Swords zijn betrokken en er is – niet willend om het spel weg te geven – een gemaskerde koningin in een Toren van Spiegels op een bepaald punt in de spel. Het sleutelwoord in dit alles is Swords. Iedereen die een epische RPG in de trant van Dragon Quest VIII wil, moet ergens anders kijken. Deze game oogt, klinkt en heeft zelfs een beetje de sfeer van dat fijne PS2-avontuur, maar het speelt inderdaad heel anders.

Sterker nog, ik zou zeggen dat het dichtstbijzijnde referentiepunt waarschijnlijk Resident Evil: Umbrella Chronicles is. Net als Capcom's survival-horrorgeweerspel, is het een uitloper van de hoofdserie die speciaal voor de Wii is aangepast en ontworpen. Het heeft enkele van de functies die je zou verwachten van een gewone Japanse RPG, zoals een plot, speurtochten, monsters, schat en een stad in waarmee je nieuwe wapens en bepantsering kunt kopen, maar de echte gameplay lijkt meer op een on-rails gun-game dan op een echte free-roaming RPG. In het begin kan dit als een schok komen. Na een korte tutorialsectie waarin de basis van zwaardvechten wordt behandeld (hierover later meer), kun je vrij rondlopen in de stad, met behulp van de D-pad bovenaan de Wii-afstandsbediening om vooruit en achteruit te lopen of je blik naar links te draaien en Rechtsaf. Je kunt de aanwijzer op het scherm gebruiken om de leden van de kleine cast van de game te selecteren en ermee te praten, koop er maar een paar uitrusting die u zich kunt veroorloven en bereid u dan voor op uw eerste verkenning van de wereld buiten de stad poorten.

De graphics zijn een bewerking van dezelfde mooie cel-shaded cartoon-visuals die we zagen in Dragon Quest VIII — hoewel een paar nieuwe en oppervlakteverlichtingseffecten maken ze aantoonbaar nog aantrekkelijker - en de toneelmuziek citeert daar zelfs rechtstreeks uit spel. Zelfs de dialoog – alweer een geweldige vertaling met warme Engelse stemmen en een paar prachtige vleugjes zelfbewuste humor – zal Dragon Quest VIII-fans bekend voorkomen.

Eenmaal buiten de poorten verandert echter alles. Een van de grootste genoegens van Dragon Quest VIII was om dit enorme cartoon-fantasiekoninkrijk te verkennen, wetende dat je bijna overal kon ronddwalen waar het oog kon zien, in Dragon Quest Swords (we laten de rest voortaan achterwege om mijn vingers te redden) de stad fungeert in feite als een hub van waaruit je een van de verschillende missies kunt betreden gebieden. Binnen deze gebieden is uw bewegingsvrijheid beperkt; je kunt vooruit en achteruit lopen en een beetje naar beide kanten kijken, maar in feite zit je vast aan een pad. En zoals in elk ouderwets wapenspel, is het doel van dat pad om je in de weg van monsters te zetten.

Dit is waar het zwaardvechten binnenkomt. Door de afstandsbediening naar voren en waterpas te houden en hem horizontaal, verticaal en diagonaal te zwaaien, kan een aantal snijdende en snijdende aanvallen ontketenen op de vijanden in het directe bereik van je virtuele blad. Als je de afstandsbediening naar voren steekt, krijg je - als je geluk hebt - een doordringende stuwkrachtaanval. Voor groepen grotere vijanden kan alleen maar wild slingeren voldoende zijn, maar in veel gevallen moet je je concentreren uw aanvallen vooraf door de afstandsbediening te gebruiken om de cursor op het scherm te richten en het punt te selecteren dat u wilt raken. Je moet jezelf ook verdedigen tegen vijandelijke aanvallen door de B-trigger onder de afstandsbediening ingedrukt te houden om je stevige schild te gebruiken. Kortom, je baant je een weg langs het pad met het zwaard om iets voor je te meppen en het schild om te voorkomen dat iets je raakt. Je zou kunnen zeggen dat het een beetje eenvoudiger, toegankelijker en directer is dan je gebruikelijke actie-RPG. Of je zou kunnen zeggen dat het simplistisch is en het daarbij laten.

Zo basaal is het natuurlijk niet. Sommige vijanden vuren raketten af ​​en sommige van deze raketten kunnen worden teruggestuurd naar de afzender door te focussen op het impactpunt en op het juiste moment met je mes te vegen. Sommige explosieve vijanden kunnen worden afgeweerd met een goed getimede stoot en in plaats daarvan opblazen in het midden van hun kwaadaardige kameraad. Er zijn schatkisten om te ontdekken en kleine geheime voorwerpen die kunnen worden opgegraven, en elk missiegebied heeft een paar vertakkende paden die je een beetje keuze geven over welke route je neemt van start tot af hebben.

Ten slotte eindigt elke missie met een climax eindbaasgevecht. Hier is het vooral een kwestie van patronen observeren en het zwaard en schild dienovereenkomstig inzetten, maar dit zijn ook de momenten waarop je je beste bewegingen of meesterslagen loslaat. Je begint met één en je ontgrendelt er meer door levels of nieuwe wapens te winnen. Druk op de 2-knop aan de onderkant van de Wii-afstandsbediening, herhaal het gebaar dat op het scherm wordt getoond en je kunt een superkrachtige slag toedienen die een gezond stuk van de gezondheidsmeter van de baas zal wissen. En als bonus kun je je ook een seconde of twee extra heldhaftig voelen. Doe het staand en laat een mannelijk gebrul horen voor het volledige effect.

Dragon Quest Swords is ook de goede ouderwetse RPG-functies zoals feesten, spreuken of voorraadbeheer niet helemaal vergeten. Op missies na de eerste word je vergezeld door een ander personage wiens hoofdverantwoordelijkheid het casten van spreuken zal zijn. Je bestuurt ze niet rechtstreeks, hoewel je specifieke spreuken op aanvraag kunt activeren, op voorwaarde dat ze over magische punten beschikken. In plaats daarvan kun je tactieken aan hen toewijzen uit vier eenvoudige opties, variërend van 'houd ons gewoon gezond en weg van de deur van de dood' tot 'vergeet terughoudendheid: schiet die git gewoon naar het koninkrijk dat komt'. genees jezelf (of hen) ook met gekochte of gevonden kruiden en drankjes, en je hebt mogelijk extra materialen nodig om je schild te herstellen als het te veel schade heeft opgelopen of een verlopen bondgenoot terug te brengen naar leven.

Nou, dit is allemaal leuk. Zoals in elk normaal lichtgeweerspel zijn het de verschillende aanvallen en patronen van de vijanden die dingen in stand houden interessant, en sommige van de omgevingen waar je doorheen vecht, zijn verrassend suggestief of atmosferisch. De zwaardbesturing geeft niet echt het gevoel van een echt mes weer en de stuwkrachtbeweging is een nachtmerrie om te trekken snel uit, maar over het algemeen is snijden en vegen op je tv leuker dan het waarschijnlijk klinkt. De monsters zitten in de ietwat gekke Dragon Quest-vorm, maar je krijgt een aantal grappige excentrieke beestjes, en de personages en het verhaal hebben genoeg charme en intriges om je door te laten ploegen tot de einde.

Maar inmiddels verwacht je echter een - en hier is het. Aan de ene kant is Dragon Quest Swords geen bijzonder lang spel. Er zijn slechts acht missiegebieden en de meeste hebben vijftien tot vijfentwintig minuten nodig om je een weg te banen. Toch duurt het langer dan vijf uur om te voltooien, alleen omdat de latere missies redelijk lastig – vooral de baasgevechten – en als je doodgaat, moet je ze opnieuw beginnen vanaf vierkante. Als je echt vastzit, kun je je een weg banen door eerdere missies om je hoogste score te verbeteren en meer ervaring en goud te verdienen, zodat je op je beurt je wapens en bepantsering kunt upgraden. Toch weet ik niet zeker of ik dit echt een meerwaarde zou noemen.

Aan de andere kant zou je niet echt veel meer van Dragon Quest Swords willen hebben dan je krijgt. Het valt niet te ontkennen dat de actie erg repetitief is en dat er niet echt veel diepgang in de gameplay zit. Natuurlijk zijn er enkele leuke minigames in de stad om afwisseling toe te voegen. Toegegeven, de game bevat een primitief wapenbouwsysteem. Ondanks dat alles, kan ik me niet voorstellen dat iemand keer op keer door dezelfde niveaus wil ploegen in zoeken naar scoreperfectie, en als je eenmaal het spel eenmaal hebt gekraakt, betwijfel ik of je geneigd zult zijn om terug te gaan voor meer.

Met andere woorden, het is leuk voor de korte tijd dat het duurt, en je zou niet willen dat het nog langer meegaat. Gezien het prijskaartje is dat niet echt een aanbeveling. Kortom, het is geen blijvertje - het is een spel dat iedereen die van Dragon Quest VIII heeft genoten of die er gewoon zin in heeft wegzwaaien met een virtueel zwaard zou zeker moeten nadenken over huren, maar je zou een beetje dom zijn om te kopen het. Jammer, want zo nu en dan krijg je een glimp van wat een behoorlijke actie-RPG met de first-person view, de zwaardvechten, de speelse sfeer en deze graphics waren misschien - en dat zou een Wii Dragon Quest zijn geweest om schat. Dit is een vermakelijke kleine afleiding, en dat is alles.

"'Uitspraak"'

Een interessante poging om Dragon Quest boordevol actie en toegankelijk te maken, maar het is te beperkt, te kort en te repetitief om je meer te bieden dan een oneven uurtje casual plezier.

Betrouwbare score