JVC LT-42DV1 42-inch lcd-tv Review

JVC was eigenlijk het eerste merk dat een echt ultradunne - of om JVC's eigen taalgebruik te gebruiken, Super Slim - lcd-tv naar het VK bracht, in de vorm van de goed ontvangen en redelijk succesvolle LT-42DS9.

Bovendien haalde de 42DS9 niet alleen de krantenkoppen met zijn extreme slankheid, maar won hij ook een Europese Groene TV-prijs van de European Imaging and Sound Association vanwege het ‘uitzonderlijk lage energieverbruik bij daglicht en donker’ omgeving'; het gebruik van ‘slechts een matige hoeveelheid materialen’; de naleving van de EU-regelgeving over het minimaliseren van gevaarlijke materialen; zijn gemakkelijke demontage; en tot slot het feit dat een standaard scheepscontainer minstens 50 42DS9-boxen meer kan bevatten dan standaard 42-inch tv's.

Het is niet verrassend dat JVC heeft geprobeerd door te gaan met deze groene referenties voor zijn opvolger van de 42DS9, de 42DV1. Maar zoals we hebben gezien bij onze vorige paar tv-recensies, groeit de hoeveelheid concurrentie in de slanke en 'groene' arena's momenteel snel. En zo is bijvoorbeeld de verpakking van de 42DV1 niet langer baanbrekend klein. De doos rond de

Sony KDL-40WE5 is eigenlijk een stuk slanker.

Ook is het typische uitgangsvermogen van 225 W van de 42DV1, hoewel respectabel, niet langer bijzonder in het oog springend als je denkt dat de Sony KDL-40WE5 zo laag kan worden als 88W, en meestal ver onder 200W.

De carrosserie van de 42DV1 is ook niet significant slanker dan die van de 42DS9, en valt dus niet meer zo veel op nu zoveel andere nieuwe ultradunne tv's verschijnen - tenminste als je het bekijkt vanuit het perspectief van het 69 mm diepe gedeelte in het midden van de achterkant waarin de tuners van de set. Om eerlijk te zijn met betrekking tot dit laatste punt, is de 42DV1 slechts ongeveer 30 mm diep voor ongeveer tweederde van zijn diepte, dus het ziet er zeker buitengewoon slank uit, tenzij bekeken vanaf een volledig zij- of achterkant weergave.

Met noch zijn slankheid noch milieuvriendelijkheid waardoor de 42DV1 geniet van dezelfde unieke positie die zijn 42DS9-voorganger deed, is het een opluchting om te ontdekken dat JVC het spel van de 42DV1 in andere potentieel veelzeggende manieren.

Op het groene front introduceert de 42DV1 bijvoorbeeld een volledig mechanische aan/uit-schakelaar, waardoor de tv schijnbaar geen stroom verbruikt wanneer hij is uitgeschakeld. Er is ook een radiomodus – die het scherm deactiveert als je op een radiozender bent afgestemd – evenals een aanvankelijk interessant klinkende Eco-modus. Maar dat laatste blijkt uiteindelijk niet meer te zijn dan een ander systeem dat de beeldhelderheid afstemt op de lichtsterkte in je kamer.

De 42DV1 verbetert ook qua ontwerp aanzienlijk ten opzichte van de 42DS9. Want hoewel ik aanvankelijk werd meegezogen door de toen baanbrekende slankheid van de 42DS9, voelde de afwerking bij nader inzien een beetje plasticachtig aan voor comfort. De carrosserie van de 42DV1 voelt robuuster aan, ondanks de extreme slankheid van de bezel, en de overgang naar een ongebruikelijke niet-glanzende, getextureerde zwarte afwerking ook werkt goed, vooral in de manier waarop het zo opvallend contrasteert met de (afneembare) lieve kleine, met chroom afgewerkte, kruisvormige desktopstandaard die de tv wordt geleverd met.

Een andere potentieel belangrijke ontwikkeling voor de 42DV1 is het gebruik van een volledig vernieuwde dynamische achtergrondverlichting opstelling die, volgens de eigen metingen van JVC, een opmerkelijke contrastverhouding van. kan produceren 1,000,000:1.

Hoewel we eraan gewend zijn dat soort figuren te zien rondgeslingerd door plasma- en LED-schermen, kan ik me niet herinneren dat ik iets zo groots heb gezien dat wordt geciteerd door een 'normale' lcd-tv. Zelfs de machtig mooie Sony 40WE5 claimde slechts 100.000:1. Ik hoop dat de beweringen over de contrastverhouding van de 42DV1 niet alleen maar meer bewijs zijn dat je de door fabrikanten geciteerde contrastverhoudingen nooit moet vertrouwen...

Meer potentieel belangrijke dingen vindt de 42DV1 met de allernieuwste generatie JVC's meestal prijzenswaardige DynaPix HD-videoverwerkingsengine, evenals een selectie van optionele geautomatiseerde foto's optimalisatie tools.

Met een Full HD-resolutie, speciale 24P Blu-ray-filmmodus, 100Hz-verwerking en USB 2.0-aansluiting met ondersteuning voor MP3/JPEG-weergave, een echt gezond specificatieblad, het is ironisch dat de 42DV1-functie die waarschijnlijk de grootste opschudding zal veroorzaken, eigenlijk de meest gimmick is: de prozaïsch getiteld HandClap functie.

Want ja, met deze tv is het echt mogelijk om de set met drie handgeklapjes aan of uit te zetten, of met twee handgeklapjes te dempen. En godzijdank, deze functie werkt echt, direct uit de doos, zonder gedoe met kalibratiesystemen waarbij de tv moet wennen aan de akoestische eigenschappen van je handgeklap!

Om eerlijk te zijn, heb ik, afgezien van het testen van de functie voor deze review, nooit de neiging gehad om het zelfs maar één keer te gebruiken tijdens mijn tijd met de 42DV1. Vooral omdat de tv een zeer afleidend 'Nix'-pictogram op het scherm gooit als hij besluit dat er te veel is lawaai in de buurt (inclusief dingen zoals geweerschoten of een explosie in een film die u aan het kijken bent) voor de HandClap-functie om werk. Dat gezegd hebbende, weet ik zeker dat ik voor de verleiding zou zijn bezweken en trots de vrolijke klapfunctie had laten zien als ik toevallig een etentje had gehad terwijl de tv nog stond!

Door de 42DV1 snel in actie te laten komen, blijkt dat hij veel beter presteert dan zijn 42DS9-voorganger. Bijzonder aangenaam is hoeveel scherper bewegende beelden eruit zien. Pannen door de groezelige omgevingen die de meerderheid vormen van de ondergewaardeerde Xbox 360-klassieker "Dead" Space”, bijvoorbeeld, resulteert in veel minder vervaging en edge lag dan we ondervonden bij het spelen van games op de 42DS9.

En hetzelfde geldt ook voor films en tv-shows, aangezien de 42DV1 aangenaam weinig last heeft van de klassieke LCD-bewegingsproblemen van trillingen en resolutieverlies. Zelfs camerapannen met beweging erin houden goed stand.

Om eerlijk te zijn, we hebben het niet over niveaus van vloeibaarheid of bewegingshelderheid die wedijveren met die van bijvoorbeeld Philips' HD Natural Motion of Panasonic's Intelligent Frame Creation-systemen. Maar de inspanningen van de JVC zijn niettemin goed genoeg om ervoor te zorgen dat u zelden echt wordt afgeleid door bewegingsproblemen - vooral omdat de verwerking die dit bereikt geen significante kant oplevert Effecten.

De 42DV1 blinkt ook uit, in de typische JVC-stijl, met zijn kleurrespons. Objecten lijken ongewoon solide en driedimensionaal op de set dankzij de winnende combinatie van levendige tinten, een schijnbaar zeer uitgebreid kleurengamma, en misschien wel het beste van alles, een uitstekende subtiliteit als het gaat om het weergeven van mengsels en kleuren verschuivingen.

Zoals gebruikelijk bij DynaPix HD-tv's, profiteert de 42DV1 van geweldige scherpte en detaillering met high-definition beelden. Zo erg zelfs dat je waterdruppels kunt onderscheiden op de zwarte pijpen die crashen op de grond nadat Bond ze van een kraan heeft losgelaten tijdens de 'free running'-reeks in 'Casino' Konings".

Een andere enorme kracht van DynaPix HD is de mogelijkheid om standaarddefinitiefoto's er goed uit te laten zien, veel details toe te voegen en scherpte zonder overdreven ruis - zo lang, tenminste, terwijl je de scherpe capriolen van de Super Digipure in bedwang houdt functie. Ik ben zelfs van mening dat alleen de Philips Perfect Pixel HD-engine afbeeldingen met standaarddefinitie met meer succes opschaalt dan de DynaPix HD-engine van JVC.

Hoewel de foto's van de 42DV1 in de meeste opzichten uitstekend zijn, worden ze uiteindelijk in de steek gelaten door een enkel probleem: zwartniveaus.

Als de dynamische contrastfunctie van de set is uitgeschakeld, kunnen echt donkere scènes, zoals de nacht sequenties op de "Pirates of the Caribbean" Blu-ray, zien er enigszins troebel uit in dat bekende LCD-type van weg. Ze missen ook het formidabele gevoel voor diepte en schaal dat zo duidelijk is tijdens heldere, kleurrijke scènes, dankzij de manier waarop de tv niet zoveel subtiele schaduwdetails in donkere gebieden weergeeft als de beste van zijn rivalen. JVC's beweringen over de contrastverhouding van 1.000.000:1 voor de 42DV1 zien er nu beslist optimistisch uit. Het helpt de zwartniveau-situatie ook niet, dat het niveau van grijsheid in donkere foto's enorm toeneemt als je gedwongen wordt om de set vanuit een grote hoek te bekijken.

Op dit punt moet ik benadrukken dat het inschakelen van de Dynamic Contrast-functie van de 42DV1 de algemene zwartniveau-respons van de set behoorlijk verbetert; zo erg dat ik het persoonlijk altijd zou laten staan. De functie veroorzaakt echter ook af en toe een merkbare – en dus storende – ‘sprong’ van het algemene helderheidsniveau van het beeld.

Wat betreft de audio van de 42DV1, deze heeft zeker veel brute kracht aan zijn kant, en kan dus een goede soundtrack van een actiefilm met extreem volume en agressie naar buiten pompen. Wees gewaarschuwd dat de set zijn eigen beperkingen niet echt herkent, en dus kan de opzichtige kracht behoorlijk ernstige vervorming veroorzaken als je het volumeniveau te ver probeert te duwen.

"'Uitspraak"'

JVC's nieuwste poging tot een superslanke tv is een grote verbetering ten opzichte van zijn 42DS9-voorganger; qua specificaties, ontwerp en prestaties. Er zijn inderdaad momenten waarop de foto's er echt prachtig uitzien. Maar uiteindelijk laat het feit dat de zwartniveau-respons alleen maar goed is in plaats van geweldig, het een haartje verwijderd van een aanbeveling van TrustedReviews.

Betrouwbare score