Recenzja Child of Light

Dostępne na Xbox 360, Xbox One, PS3, PS4 (recenzja), PC, Wii U
Child of Light to gra stworzona przez artystów, w której nostalgia jest wszechogarniającym nastrojem. To gra, która nawiązuje do czasów świetności grafiki 2D i ery, w której Square Enix produkowało jedne ze swoich najlepszych gier RPG.

Nietrudno dostrzec wpływy - trochę wczesnego Final Fantasy, trochę Zeldy, spot Chrono Triggera, Secret of Mana i Enix’s Actraiser - ale nie jest przez nie w żaden sposób ograniczony. Wysiłek Ubisoftu w dziedzinie gier artystycznych jest zarówno europejskim podejściem do japońskiego stylu, jak i próbą zmiany stylu dla współczesnych graczy.

To opowieść o Aurorze, wesołej księżniczce pogrążonej w żałobie po matce, która w tajemniczych okolicznościach umiera i budzi się ponownie w dziwnej, mrocznej krainie Lemurii. Aurora chce tylko wrócić do pogrążonego w smutku ojca, ale aby to zrobić, musi najpierw ukończyć misja: odzyskaj słońce, księżyc i gwiazdy, które zostały skradzione z nieba przez nikczemną królową noc.

Nic dziwnego, że ta podróż zaprowadzi ją do dziwnych ludzi i równie dziwnych miejsc, albo że po drodze może spotkać bardziej znajome twarze. Zaskoczyć może to, jak sprytnie i elegancko wszystko zostało wykonane.

To grafika robi największe pierwsze wrażenie. Child of Light używa tych samych ram UbiArt, co w zeszłym roku Rayman Legends, a zespół stworzył za jego pomocą oszałamiający bajkowy krajobraz i postacie, które wyglądają jak stare japońskie studia postaci RPG, które zostały dożywione.

Pomaga w tym ostra grafika HD - każda linia i tekstura są niesamowicie wyraźne - ale jest też sprzedawane przez oświetlenie i animację. Zobacz, jak szkarłatne włosy twojej młodej bohaterki dryfują w odpowiedzi na każdy powiew lub ruch albo sposób, w jaki większe potwory wpadają w akcję, i jest zarówno dziwnie marzycielski, jak i niezwykle klimatyczny, i można by mieć nadzieję, że klasyczny JRPG mógłby wyglądać, gdyby został wykonany w nowoczesnej tech.

Następną rzeczą, która może cię uderzyć, jest styl rozgrywki. Nie daj się zmylić: może wyglądać jak platformówka, ale tak naprawdę to gra RPG. Jasne, biegasz, skaczesz i ostatecznie lecisz z platformy na platformę, a znajdziesz dziwną kulę ognia lub kolec, który musi należy unikać, ale ogólnie rzecz biorąc, jakie elementy platformy są po prostu tworzą podróż od jednego wydarzenia lub spotkania do Kolejny.

Ciało gry jest takie samo jak w każdej innej grze RPG: walka i rozwój postaci. Co więcej, jest to impreza, a nie indywidualna, a ta walka ma odpowiedni oldschoolowy, turowy smak.

W bitwach czasowych słychać echa Final Fantasy. Aurora i / lub jej koledzy z drużyny i wrogowie na zmianę zadają cios lub bronią się, ale kiedy to zrobią więc z kolei zależy od ich pozycji na mierniku czasu, z ikonami, które powoli przesuwają się w górę jego długości. Kiedy trafią w sekcję „Rzuć”, mogą wybrać akcję, a kiedy dotrą do końca paska, akcja ta jest wykonywana. Następnie musisz wrócić na początek paska, aby poczekać na następną turę.

Na początku wszystko wydaje się łatwe, ale zostaniesz trafiony przez potwora, gdy jesteś w fazie rzucania, i możesz zostać przerwany, w takim przypadku ta postać zostanie odesłana z powrotem na początek czasu. W rezultacie musisz dokładnie przemyśleć, kiedy atakujesz i kiedy się bronisz, a także z jakimi atakami uciekasz, gdy trafisz w fazę rzucania.

Sprawia również, że atuty i umiejętności, które przyspieszają twoje postępy lub zapobiegają przerwom, są naprawdę przydatne; mogą być kluczem do pokonania wielu przeciwników lub utrzymania trafień jednego, twardego bossa. Poza tym tylko dwóch członków twojej drużyny bierze udział w dowolnym momencie, ale z opcją zamiany postaci wchodzących i wychodzących prawie do woli, musisz dokładnie przemyśleć połączenie i równowagę możliwości.

Dorzuć potwory, które są mniej lub bardziej podatne na określone rodzaje ataków, a otrzymasz fantastyczny system; zwodniczo proste, ale pełne niuansów.

To samo dotyczy rozwoju postaci. Podczas walki zdobywasz PD, a gdy je zdobywasz, awansujesz, zwiększając kluczowe atrybuty i dając ci punkty umiejętności. Każda postać ma ekran z wieloma ścieżkami umiejętności, którymi może podążać, dodając więcej ataków lub zaklęcia lub dające to samo w wzmocnionych formach lub dodające dalsze premie do zdrowia, punktów magii lub obrona. Jest to elastyczny system, ale nadal bardzo łatwy do naśladowania.

Chociaż Child of Light nie ma broni ani zbroi jako takiej, nadal ma system klejnotów, które zwiększają twoją ofensywę i zdolności obronne, a nawet system wytwarzania, który łączy klejnoty tego samego podstawowego typu, aby tworzyć nowe z różnymi uprawnienie.

Ostatnim punktem, o którym należy wspomnieć, jest rola świetlika Igniculus. Kontrolowany za pomocą drugiego drążka analogowego, jest pomocnikiem w grze, wyrzucając świecące rośliny, aby je wypuścić światła wzmacniające zdrowie i magię oraz używanie jego blasku do odblokowywania niektórych skrzyń ze skarbami lub sterowania mechanizmy. Odgrywa nawet główną rolę w sporadycznych łamigłówkach w grze.

Co najważniejsze, Igniculus odgrywa użyteczną rolę w walce. Umieść go nad potworem i aktywuj jego blask, a on sprawi, że biedne, wrażliwe na światło bestie kulą się przez chwilę, spowalniając ich postęp w mierniku czasu. Użyty inteligentnie Igniculus może oznaczać różnicę między zwycięstwem a porażką w ważnych bitwach.

Istnieje również opcja sterowania nim za pomocą drugiego kontrolera, co daje rodzicom przyjemny sposób na pomoc i zaangażowanie się, podczas gdy ich potomstwo będzie cieszyć się tą przyjazną rodzinie przygodą.

Child of Light nie jest bezbłędnym triumfem. Jest trochę za liniowy, za krótki i za lekki, żeby się tam dostać z najlepszymi - i być może trochę za łatwy. Twoi wrogowie ani ataki, z którymi się mierzysz, nie są zbyt różnorodne i ostatecznie możliwe jest maksymalne wykorzystanie postaci, zamiast wybierać jeden styl gry od nowa inne.

Nie jest to również gra głębokich emocji, a użycie rymowanych kupletów w dialogu byłoby bardziej mocne, gdyby same kuplety były bardziej dowcipne lub lepiej wykonane.

Jednocześnie jest wciągająca i niewymagająca wysiłku - i naprawdę oddaje coś z magii tych klasycznych gier RPG. Podczas gdy kochamy nasze mroczne i szorstkie ujęcia fantazji, jest coś wyjątkowego w grze, która jest tak szczęśliwa, że ​​może zgłębiać język baśni, wywoływać ciepłe, rozmyte uczucia nostalgii lub naciskać na dziwne postacie i nokaut śmiech.

To nie jest dziwaczne przez wzgląd na dziwactwo, ale dziwaczne, ponieważ taka jest opowieść. To tylko sprawia, że ​​kochasz to jeszcze bardziej.

Werdykt
Urocze połączenie klasycznej japońskiej przygodówki RPG i europejskiego folkloru, ubrane tak, by wyglądało jak wspaniała, ręcznie malowana gra platformowa. Jest trochę za słaby jak na klasyczny status, ale wciąż ma w sobie coś ze starej magii i tajemniczości wspaniałych Square Enix z lat dziewięćdziesiątych. Jak na tytuł do pobrania to znakomita wartość i nie można przegapić, niezależnie od tego, czy grałeś i kochałeś jego inspiracje.

Czytaj więcej: Xbox One kontra PS4