Captain Toad: Treasure Tracker Recenzja

Wyłącznie na Nintendo Wii U
Tajemnicą jest, dlaczego Captain Toad: Treasure Tracker nie został prawidłowo wydany aż do Nowego Roku, ponieważ najnowsza wersja Nintendo ma wszystkie cechy klasycznego świątecznego krakersa. Jest to spin-off z sekcji Captain Toad w zeszłorocznym Super Mario 3D World, stanowiący odpowiedź Mushroom Kingdom na Nathan Drake i Lara Croft przeciwko serii poziomów puzzli w poszukiwaniu gwiazd, monet, kamieni szlachetnych i jego ukochanej, Toadette.

Jeśli grałeś Super Mario 3D World (masz plik Wii U, prawda?), to już wiesz, jak bohaterski Ropuch robi swoje rzeczy z sekcji bonusowych. Masz serię dość zwartych poziomów 3D, które oglądasz z pewnego rodzaju izometrycznej perspektywy. Poziomy zawierają ścieżki, platformy i chodniki, konstrukcje do wzniesienia się i rury, przez które można szybko przejść, a także trzy ukryte klejnoty i gwiazdę na końcu podróży. Doprowadź kapitana do gwiazdy, a on ukończy poziom, a jeśli zdobędzie po drodze kilka klejnotów, tym lepiej.

Oczywiście to nie jest takie proste. Poziomy są opanowane przez patrolujących złoczyńców, w tym nieśmiałych facetów, thwompsów, piranii creepers, buczków i wielu innych ulubionych potworów Mario. Ścieżki nie są też proste, często wymagające kombinacji przełączników, korb i ukrytych ścieżek, aby odsłonić lub otworzyć drogę do przodu. Istnieje wiele zagrożeń, od lawy i fioletowej trującej mazi po naszego starego przyjaciela, Bulleta Billa. Co najważniejsze, chociaż dobry Kapitan porusza się jak Mario, jest jedna zasadnicza różnica: nie może skakać. W rzeczywistości, jeśli chodzi o ruchy akrobatyczne i możliwości ofensywne, naszemu bohaterowi bardzo brakuje. Potrafi wyrywać rośliny, chodzić po przełącznikach, rzucać się na niczego nie podejrzewających wrogów i od czasu do czasu rzucić rzepą, ale to wszystko.

Każdy poziom jest więc w rzeczywistości zagadką: jak doprowadzić nieustraszonego Grzyb-człowieka od początku do gwiazdy, bez uderzenia przez wroga, spalonego przez lawę, zmiażdżonego przez łomot czy coś gorszego? Do pewnego stopnia jest to przypadek obserwowania tras patrolowych i omijania ich lub znajdowania sposobów na pozbycie się wrogów, takich jak dobrze rzucona rzepa lub nagły atak zrzucenia. Jest to również kwestia nauczenia się poziomu, ustalenia, że ​​przełącznik A ujawni nową ścieżkę lub że obracająca się korba B sprawi, że kluczowe schody będą obracać się lub skręcać chodnik w innym kierunku.

Zobacz też: Najlepsze gry Wii U 2014

Ważna jest również zmiana widoku za pomocą prawego drążka lub fizycznie obracając Wii U Pad. Nie tylko pozwala widzieć Kapitana Ropucha i pobliskich wrogów, ale także ujawnia obszary, trasy i przełączniki, o których inaczej nie miałbyś pojęcia.

To dość prosta sprawa, ale czarująca i przerażająco bardziej ekscytująca. Każdy poziom wielkości kęsa można złamać w ciągu dziesięciu do piętnastu minut - często w mniej - i rzadko zdarza się, że długo się gubisz. Późniejsze poziomy są bardziej wymagające pod względem czasu i umiejętności obsługi przełączników z szybkością i precyzją, ale nie ma tu nic, co mogłoby dopasować części Super Mario 3D World do wyzwań, nie mówiąc już o diabelskich potworach trudny Nowy Super Mario Wii U.



I to sprawia, że ​​jest to tak doskonała gra rodzinna. Możesz na zmianę próbować go złamać, wszyscy patrzą na ekran i krzyczą „spróbuj tego”, „idź tam”, „jest ostatni klejnot - złap go!”. Możesz złamać poziom, a wtedy jeden z najbliższych i najdroższych wróci i wypoleruje ostatni, trudny do znalezienia klejnot. Gra rzuca nawet wyzwanie dla każdej misji, popychając cię do przejścia bez odniesienia obrażeń, znalezienia złotego grzyba lub rozwiązania zagadki w określonej liczbie ruchów.

Nintendo jest również na tyle sprytne, by zepsuć wszystko spektakularnymi, choć niezbyt trudnymi bitwami z bossami, a także szybkimi poziomami wagoników, w których możesz rzucać rzepą, celując za pomocą Wii U Pad. W połowie gry następuje nawet szybka zmiana bohatera, chociaż rozgrywka nie zmienia się w żaden znaczący sposób.

Zobacz też: Najlepsze gry 2014

Tymczasem Captain Toad jest wystarczającym dowodem na to, że przestarzały sprzęt Wii U nie stanowi przeszkody dla świetnie wyglądającej gry. Kapitan i inni członkowie obsady mogą nie zawierać zbyt wielu szczegółów, ale czy naprawdę nas to obchodzi fotorealistyczne tekstury, gdy oświetlenie jest tak ciepłe i magiczne lub gdy animacja jest pełna osobowości i życie? Nintendo nie postawi też nóg źle z dźwiękiem ani muzyką. Od wybujałych okrzyków Ropucha po mnóstwo dźwięków stukania w palce, ropuch Capitan to jedna wielka ofensywa uroków. Jest nawet premia dla tych, którzy mają dane Super Mario 3D World na swoim Wii U.

Z drugiej strony niewiele jest do powiedzenia. Pokrętło ekranu dotykowego do obracających się korb może być irytująco powolne i nie reagować, gdy wpadasz w panikę, ale to wszystko. W rzeczywistości najgorszą rzeczą, jaką można powiedzieć o Captain Toad: Treasure Tracker, jest to, że jest to lekkie i puszyste ciastko. To nic nowego dla Nintendo, ale tam, gdzie Super Mario 3D World lub Super Mario Galaxy wprowadza nową mechanikę, powtarza ją, gra z nim, a następnie przewraca go na głowę - i robi to od czasu do czasu, Kapitan Ropuch z radością zadowala się kilkoma genialnymi pomysłami. Nie oznacza to jednak, że zwrot gwiazdy Kapitana Ropucha może zostać odrzucony jako jednorazowy spin-off. Jeśli możesz go zdobyć przed świętami Bożego Narodzenia, zrób to. To daje więcej radości na minutę niż niektóre ponure hity, którym udało się przez cały czas trwania.

Werdykt
Captain Toad to Nintendo robi to, co Nintendo robi najlepiej: fantastyczna, pełna zabawy gra rodzinna. Nie jest tak wymagający od refleksów jak Super Mario 3D World, ale zawiera wiele poziomów, a ciągłe dążenie do większej liczby klejnotów i dodatkowych celów utrzymuje wysoką wartość powtórki. Jest trochę lekka, jak na mroźny klasyk, ale wciąż jest jedną z najbardziej czarujących, ładnych i wręcz uroczych gier na Wii U.