Recenzja Panasonic Viera TX-L19D28BP

Można śmiało powiedzieć, że nowy 19-calowy telewizor Panasonic nie podąża za zwykłym stadem telewizorów poniżej 20 cali.

Na początek jest fioletowa. Nie rażąco, irytująco fioletowe, ale z pewnością wystarczająco fioletowe, aby błyszcząca, dwuwarstwowa ramka wyróżniała się z zatłoczonych półek przeciętnego domowego sklepu z elektroniką. W rzeczywistości, szokujący horror, L19D28BP jest w rzeczywistości dość atrakcyjną rzeczą, gdy jest założony na mały bez szyi stoisko - a zwykli czytelnicy będą wiedzieć, że „atrakcyjny” nie jest słowem, którego często używamy, opisując firmę Panasonic Telewizory.

Kolejną niestandardową rzeczą w L19D28BP jest jego cena. Spójrz na listę cen telewizorów 19-calowych w Comet lub Dixons, a znajdziesz wiele modeli w cenie poniżej 200 funtów. Jednak najlepsza cena, jaką mogliśmy zarobić na L19D28BP w momencie pisania, wynosiła 373 funty - ponad dwukrotnie więcej niż cena niektórych 19-calowych rywali.

Na szczęście L19D28BP jest nie tylko drogi ze względu na to. Inną rzeczą, która pomaga mu być intrygująco innym, jest jego podświetlenie, ponieważ podczas gdy inne Telewizory LCD o przekątnej poniżej 20 cali, które do tej pory testowaliśmy, wykorzystywały normalne oświetlenie CCFL do podświetlania ekranów, L19D28BP używa

oświetlenie krawędziowe LED. W ten sposób widać rzędy białych diod LED rozmieszczonych wzdłuż tylnej krawędzi górnej i dolnej krawędzi ekranu, które emitują światło z tyłu ekranu odchylanego za pomocą panelu rozpraszającego światło.

Nie skończyliśmy jeszcze z niezwykłością L19D28BP (używając jednego z moich ulubionych niezręcznych słów). W górnej części opakowania telewizora znajduje się także coś, co wyraźnie przypomina stację dokującą do iPoda. I rzeczywiście, tak właśnie jest. Jest też uniwersalny - hm, z wyjątkiem tego, że nie działa z iPodem Shuffle. Nanos, Classics, Touch i iPhone'y są jednak w porządku.

Stacja dokująca ładuje także komputer iThing, gdy jest włączona, i umożliwia nawigację po wszystkich rzeczach za pomocą pilota telewizora i menu ekranowych. Oczywiście telewizor odtwarza zarówno pliki wideo, jak i audio. Cały system działa bardzo dobrze, z prostym interfejsem i przyzwoitą jakością odtwarzania, o ile akceptujesz, że telewizor ma niewielką moc 2 x 3 W głośniki raczej nie będą konkurować z dźwiękiem - zwłaszcza jeśli chodzi o bas - dostaniesz z przyzwoitego dedykowanego audio z iPoda dok.

Jeśli nie jesteś opłaconym członkiem świata Apple, dostępne są alternatywne kursy multimedialne. Do zestawu prowadzi gniazdo SD, które umożliwia odtwarzanie zdjęć JPEG i wideo AVCHD z kart pamięci SD. Dodatkowo jest wejście na komputer.

Szkoda, że ​​być może nie ma portu USB, ale domyślamy się, że Panasonic mógłby argumentować, że zestaw już teraz idzie dalej niż większość w swoich wysiłkach multimedialnych. Inne gniazda L19D28BP obejmują dwa złącza SCART (oba RGB), dwa złącza HDMI i cyfrowe wyjście audio. Wszystko to wygląda jak na 19-calowy telewizor.

Dość atrakcyjny, imponująco czuły i przeważnie dobrze rozplanowany pilot zapewnia dobre interfejs z menu ekranowymi L19D28BP i pomocny jest dedykowany przycisk dostępu do stacja dokująca do iPoda. Jedyną nutą bum na pilocie jest trudny do zauważenia przycisk menu głównego.

Menu ekranowe modelu L19D28BP mają dokładnie taki sam wygląd i strukturę jak większe telewizory Panasonic - co oznacza, że ​​są czyste i w większości proste, choć trochę nijakie jak na dzisiejsze ikony standardy.

Nic dziwnego, że w przypadku tak małego telewizora liczba funkcji i regulacji zawartych w menu ekranowych nie jest szczególnie duża. Jedyne niejasne rzeczy w menu obrazu to kilka ustawień wstępnych, procesor „Vivid Color”, który robi to, co mówi na puszce, jeden z tych teraz prawie uniwersalne narzędzia do automatycznej regulacji obrazu w odpowiedzi na światło w Twoim pomieszczeniu oraz prostą redukcję szumów system. Nie ma 100 Hz ani innego przetwarzania ruchu, ale jest to dość przewidywalne na tak małym ekranie.

Obsesje HD mogą również żałować, że rozdzielczość telewizora wynosi 1366 x 768 pikseli, a nie Full HD 1920 x 1080. Ale poważnie, poważnie wątpimy, czy rzeczywiście można było zobaczyć jakąkolwiek różnicę między tymi rozdzielczościami na telewizorze, który ma tylko 19 cali średnicy w bawełnianych skarpetkach.

To powiedziawszy, nie byliśmy pod wielkim wrażeniem ostrości, z jaką L19D28BP odtwarza nasze źródła HD. Nie ma takiego samego wrażenia wyrazistości i tekstury, jak w przypadku HD. Wydaje się, że przynajmniej częściowo wynika to z pewnych dowodów na problem z rozmyciem obrazu na ekranie LCD, w którym poruszające się obiekty tracą rozdzielczość, gdy przechodzą przez ekran.

Na szczęście nie powiedzielibyśmy, że do utraty rozdzielczości towarzyszy wiele smug, które mogą wystąpić w przypadku telewizorów LCD z małymi ekranami. Tak więc obraz nadal wygląda dość naturalnie.

Cieszy się również naprawdę dobrymi kolorami według standardów poniżej 19 cali. Przyzwyczailiśmy się teraz do nowatorskich technologii LED, tworząc szerszą, bardziej dynamiczną paletę kolorów niż modele CCFL, a ten trend jest nawet widoczny w modelu L19D28BP. Być może nie w postaci najbardziej agresywnie jasnych i żywych kolorów, jakie widzieliśmy na małym ekranie, ale z pewnością w postaci jednych z najbardziej naturalnych i subtelnie wymieszanych kolorów, jakie widzieliśmy.

Wszystkie telewizory LCD Panasonic korzystają z rozwiązania zwanego In-Plane Switching (IPS), zaprojektowanego w celu zapewnienia szerszego efektywnego kąta widzenia niż inne telewizory LCD. I to jest przyjemne potwierdzone podczas naszej oceny kolorów L19D28BP, ponieważ ich nasycenie nie spada źle, dopóki nie uzyskasz znacznie szerszego kąta widzenia niż normalnie walizka. To naprawdę fajna funkcja, którą można znaleźć w telewizorze, który może znaleźć się w środowisku „spacerowym”, takim jak kuchnia lub oranżeria.

Ostatnią zaletą krawędziowego oświetlenia LED, jaką wykazuje L19D28BP, jest jego odpowiedź poziomu czerni. To naprawdę jest wyjątkowe pod wieloma względami w porównaniu z wszystkim, co widać na większości innych małych telewizorów LCD - być może bar, być może, superlatywny 22-calowy Sony KDL-22E5300.

Jasne, w najciemniejszych częściach obrazu występuje niewielka charakterystyczna szarość, a niektóre szczegóły w cieniach są tracone, gdy ekran poświęca jasność, aby pomóc mu osiągnąć sprawność na poziomie czerni. Ale szarość jest znacznie mniej wyraźna niż mętne koszmary większości telewizorów poniżej 20 cali, ciemne obrazy nadal zapewniają poczucie głębi i przezroczystość pomimo brakujących szczegółów w cieniach i podobnie jak w przypadku kolorów, kontrast nie spada tak źle, jak zwykle, jeśli musisz oglądać telewizję od kąt.

Istnieje ślad niespójności podświetlenia, która jest prawdopodobnie najbardziej konsekwentną wadą diody LED krawędzi, ale pod warunkiem, że nie naciskasz ustawienia jasności lub kontrastu są zbyt wysokie, pojawia się tylko jako bardzo delikatny pasek dodatkowego światła na górnych i dolnych końcach obrazek. Staje się zauważalne - i to prawie wcale - w rzadkich okolicznościach, gdy zdjęcie musi przedstawiać coś bardzo jasnego na środku ogólnie ciemnego tła.

Dźwięk L19D28BP nie jest, jak można było przewidzieć, tak imponujący, jak jego obrazy. Jego głośniki skierowane w dół nie są w stanie wytworzyć zbyt wiele, zarówno w zakresie surowej głośności, jak i zakresu dynamiki. Brak basu jest szczególnie wyraźny - jeśli całkowicie przewidywalny - średni zakres brzmi nieco skompresowany, a podczas gdy wysokie tony nie są szorstkie, ani nie są szczególnie wyraźne w miksie.

Oczywiście to samo można powiedzieć o prawie każdym innym małym telewizorze LCD. Jednak ograniczona sytuacja audio jest dodatkowo wzruszająca dzięki obecności stacji dokującej do iPoda.

Werdykt

Chociaż w żadnym wypadku nie jest doskonały, L19D28BP robi wystarczająco dużo w zakresie wyglądu, funkcji i jakości obrazu uzasadnić jego względny koszt w porównaniu ze średnim typem telewizorów o przekątnej 19 cali. Zwłaszcza jeśli chodzi o pomysł na stację dokującą do iPoda odwołania.