The Order: 1886 Recenzja

Wyłącznie na PS4
The Order: 1886 miał być grą z okresu premiery PS4, więc może nie jest zaskoczeniem, że nadal tak się wydaje. To zdumiewająca prezentacja graficzna, co robi na PS4 Ryse: Syn Rzymu zrobił dla Xbox One, a następnie przechodząc do wysadzenia tej gry i prawie wszystkiego innego z wody. Jednak jest to gra pogrążona w źle przemyślanej mechanice gry, przestarzałym myśleniu i obsesji na punkcie wartości kinowych, a nie rozgrywki.

Czasami The Order: 1886 wydaje się dziwnie osobliwy, ponieważ zespół Ready at Dawn spieszy się, by dogonić Gears of War i Uncharted w czasie, gdy gracze i inni deweloperzy szukają tego, co dalej. Nie jest to tak krótkie doświadczenie, jak być może słyszałeś, i ma swoje zalety, ale każdy, kto szuka nieuchwytnego zabójcy na PS4, znów będzie naćpany.

Mimo wszystkich telegraficznych zwrotów akcji i banalnych linii - z kilkoma niewiarygodnymi wyjącymi później - gra działa prawie na poziomie narracji. Akcja The Order: 1886 toczy się w alternatywnym, późno wiktoriańskim Londynie, gdzie ludzkość i Imperium są chronione przez tytułowe ciało; krąg rycerzy z czasów Króla Artura i Okrągłego Stołu, którzy zobowiązali się do obrony ludzkości przed siłami ciemności.

Zobacz też: Zakon 1886 Wskazówki i porady

Akcja zaczyna się dobrze, stawiając pytania, które zostaną rozwiązane później, zanim podążamy za naszym bohaterem, Galahadem, próbą zbadania buntu i złowrogich wydarzeń w Whitechapel. Dzięki połączeniu przechwytywania ruchu i silnej pracy głosowej jest szorstkim, ale sympatycznym bohaterem, a reszta obsady równie dobrze wstaje. Rozpada się w niektórych miejscach, z nagłymi zmianami fabuły i plamami dysonansu tu i tam, gdy Galahad mówi o tym, jak nie zabije niewinnych, zanim zabrałeś kilkaset osób, które właśnie wykonywały swoją pracę, ale to ponura, fascynująca opowieść, która cię ciągnie Naprzód.

Tymczasem efekty wizualne są niczym innym jak biczowaniem. The Order: 1886 wygląda jak przerywnik filmowy w ruchu, uderzający warstwami tekstur, efektami powierzchniowymi, wolumetrycznymi mgiełkami i kinowym oświetleniem oraz niemal nieskończoną liczbą szczegółów. Artyści Ready at Dawn wykonali fantastyczną robotę, łącząc steampunkową i wiktoriańską sztukę i design, w wyniku czego powstała gra pełna olśniewających przestrzeni, pięknych obiektów i wiarygodnych ludzi.

Zobacz też: PS4 kontra PS3

Możesz spokojnie opisać Zakon: 1886 jako porno z teksturami, szczególnie gdy akcja zostaje wstrzymana, aby Galahad mógł pieści broń, zdjęcia i gazety, najwyraźniej tylko po to, by pokazać, jak niesamowicie szczegółowe jest wszystko jest. Jest również wystarczająco inteligentny, aby użyć odrobiny światła i koloru, aby zrównoważyć typową, nieustępliwą przemysłową stal i szarości. Oczywiście, możesz narzekać, że - tak jak wcześniej Ryse - wrogowie powtarzają się w nieskończoność, często w tym samym scena, ale sekunda po sekundzie, klatka po klatce, The Order 1886 jest najbardziej dopracowaną graficznie grą tam.

Niestety, często wydaje się, że jest to przerywnik filmowy w ruchu. The Order: 1886 obfituje w długie (i niemożliwe do pominięcia) przerywniki filmowe, choć przerywane lawiną szybkich wydarzeń (QTE), a to w połączeniu z jakością grafiki może sprawić, że będzie wyglądać tylko częściowo interaktywnie, jak kiepska kopia Davida Cage gra. Jest bardzo dużo wbijania w X, stukania w trójkąt w odpowiednim momencie i przesuwania prawy analogowy drążek w wyznaczonym kierunku i - mówiliśmy to już wcześniej, powtórzymy - tak niezbyt zabawne.

Zobacz też: Nadchodzące gry PS4 2015

W rzeczywistości wydaje się, że The Order: 1886 został zaprojektowany, aby zantagonizować pewną grupę graczy - i większość dziennikarzy zajmujących się grami. Pomyśl o wszystkim, co Cię denerwuje w przebojowych grach akcji, a to jest tutaj, od wspomnianego wcześniej polegania na QTE po bezcelowe sekwencje otwierania zamków i łamania obwodów (obie na szczęście łatwe), nieciekawe przemierzanie, towarzysze AI rządzą tobą, słaba mechanika osłon i zgniłe sekwencje skradania się, w których raz zauważenie oznacza natychmiastowe śmierć. Przysięgam, jest później sekcja, w której połączenie natychmiastowego skradania się i skłonności Galahada do utknięcia w nisko położonych krzakach spowodowało, że zacząłem krzyczeć do telewizora z niedowierzającą wściekłością. Nawet nie zaczynaj od głupich bitew wilkołaków, które łączą strzelanie i QTE, aby uzyskać dziwaczny efekt komiczny.

Żadna gra nie działa szybko przez cały czas i przez większość jej trwania The Order; 1886 to prosta, trzecioosobowa strzelanka z okładki w formie Gears of War. Chociaż istnieje trochę przemierzania a la Tomb Raider lub Uncharted, jest on podstawowy i wyodrębniony z eksplozji. Jako strzelec zmienia się od znośnego do stałego do sporadycznie wielkiego, ale nie ma wystarczającej różnorodności lub inteligencja wrogów lub wystarczająca ilość va-va-voom w stałych fragmentach, aby utrzymać tempo w gorączce dla długo. Jest kilka genialnych broni, takich jak wypluwający elektryczność pistolet łukowy lub karabin termitowy z rozpylaniem, a następnie zapalaniem, ale nie można się nimi wystarczająco często bawić. To Gears of War bez inwencji i zapierającej dech w piersiach intensywności.

Zobacz też: Najlepsze gry na PS4 2015

A kiedy nie walczysz, nie możesz nie zauważyć, jak restrykcyjna jest cała ta sprawa. To świat pełen zamkniętych drzwi, w którym nieruchome obiekty i dziwnie nieruchomi ludzie mogą powstrzymać Cię przed udaniem się w dowolne miejsce, którego twórcy nie zamierzają. Możesz zbadać garść dokumentów lub szafek, ale reszta jest niedostępna i całkowicie niefunkcjonalna. Nawet gdy grasz detektywa, po prostu szukasz wszystkich obiektów w scenie, z którymi musisz wejść w interakcję, aby uruchomić następną scenkę przerywnikową.

Poza kilkoma sekwencjami, w których akcja się otwiera, jest to gra, w której jest jedno podejście i tylko jeden sposób radzenia sobie z sytuacją, a będziesz musiał po prostu rozegrać ją zgodnie z zasadami. Nie możesz nawet zdecydować między śmiercionośnymi a nieśmiercionośnymi zabójstwami. Po prostu dotknij odpowiedniego przycisku i pozwól Galahadowi zająć się resztą. Dla porównania sprawia, że ​​nawet gry są tak mocno zaaranżowane, jak Uncharted 3 wyglądać tak bogatego i otwartego jak Far Cry 4.

Zobacz też: PS4 kontra Xbox One

Najbardziej podobał nam się The Order: 1886. Złamaliśmy grę w mniej więcej siedem godzin, rozgrzaliśmy się do strzelaniny i broni, rozkoszowaliśmy się widowiskiem i wplątaliśmy się w historię, z wszystkimi jej stereotypami i wadami. Nie możemy polecić Ci jej zakupu. Nie jesteśmy zwolennikami trybu wieloosobowego, ale siedem godzin błędnej, czasem przyzwoitej rozgrywki nie wydaje się być warta 40 do 50 funtów, nawet przy tak bogatej grafice.

Werdykt
Oszałamiająca graficzna prezentacja, która nie może ukryć tak sobie gry. The Order: 1886 ma wielką przesłankę i przyzwoitą, choć banalną narrację, ale koszt jej Wartości kinowe to restrykcyjna rozgrywka, przeciętne strzelanie i nadmierne poleganie na szybkim czasie wydarzenia. To fantastycznie wyglądająca gra, dzięki której możesz pochwalić się swoim PS4, ale jest zbyt krótka i zbyt pozbawiona wyobraźni, by jej piękno było czymś więcej niż tylko powierzchowną skórą.