Recenzja Konica Minolta DiMAGE Z20

Innowacyjna seria DiMAGE „Z” firmy Konica Minolta, wprowadzona na rynek w 2003 roku, obejmuje obecnie sześć modeli skierowanych głównie do zaawansowanych fotografów amatorów. Oferują one szereg zaawansowanych funkcji, takich jak długie obiektywy zmiennoogniskowe, funkcje ręcznej ekspozycji i tryby filmowania wysokiej jakości. Chociaż wszystkie są odrębnymi i unikalnymi modelami, mają wspólne elementy projektu, które nadają im oczywiste podobieństwo do rodziny. W przypadku Z20 ze średniej półki wspólne motywy projektowe to duży uchwyt, wydłużony okrągły korpus i lampa błyskowa zamontowana nad tubusem obiektywu.

W cenie nieco poniżej 170 funtów Z20 oferuje zaskakująco pełną specyfikację w tej cenie, chociaż nieuchronnie niektóre rogi zostały przycięte, aby dopasować się do budżetu. Otrzymujesz wysokiej jakości aparat o rozdzielczości 5 megapikseli z obiektywem z 8-krotnym zoomem optycznym (odpowiednik 36 – 290 mm) oraz pełną gamą opcji ręcznego ustawiania ekspozycji, pomiaru i ustawiania ostrości. Jego system operacyjny i zakres opcji menu są w zasadzie identyczne z droższymi

Z5 sprawdzone w zeszłym tygodniu. Brakuje jednak systemu stabilizacji obrazu w Z5, bardzo przydatnego dodatku do każdego aparatu z długim obiektywem zmiennoogniskowym. Bez tego zdjęcia wykonane z ręki na skrajnym końcu zakresu zoomu zawsze będą zagrożone drganiami aparatu.

Z20 ma kilka bardzo nietypowych cech, które mają swoje dobre i złe strony. Najbardziej oczywisty jest układ wizjera i monitora. Zamiast osobnego małego ekranu LCD w wizjerze Z20 ma skośne lusterko. Po przekręceniu przełącznika z monitora na wizjer słychać wyraźny stuk, a ekran monitora składa się do tyłu, dzięki czemu można go teraz oglądać przez okular, przez lustro. W międzyczasie wyskakuje ekran, który zasłania okno monitora. Zaletą tego jest to, że wizjer ma taką samą rozdzielczość jak ekran monitora, ale Wadą jest to, że zużywa więcej mocy niż mniejsze elektroniczne wizjery o niższej rozdzielczości spotykane w innych kamery. Również minusem jest rozmiar monitora. Przypuszczalnie, aby zmieścić go w mechanizmie odwracania, ekran ma tylko 1,5 cala na przekątnej.

Drugim nietypowym elementem jest slot na karty. Zamiast ukrytej szczeliny zakrytej pokrywą na zawiasach, Konica Minolta wybrała odsłoniętą szczelinę z boku uchwytu. Plusem jest to, że zmiana kart jest bardzo szybka i zawsze możesz zobaczyć, czy karta jest tam, czy nie. Z drugiej strony, nie mogę oprzeć się wrażeniu, że pomimo małej sprężynowanej klapki zasłaniającej, cały slot będzie podatny na kurz i brud, gdy karta będzie na swoim miejscu.

Pomijając te osobliwości, Z20 to ładnie zaprojektowany aparat. Podobnie jak w Z5, układ sterowania jest pierwszorzędny, ze wszystkimi przyciskami i kółkami w zasięgu kciuka. Przyciski są duże i łatwe w użyciu oraz mają uspokajająco pozytywne działanie. Unikalny kształt aparatów z serii Z może nie każdemu przypadnie do gustu, ale dzięki dużemu uchwytowi Z20 jest niezwykle wygodny w trzymaniu. Gumowane panele w uchwycie i na tubusie obiektywu nadają aparatowi teksturę i zapewniają antypoślizgowy chwyt.

Pod względem wydajności Z20 nie pozostawia wiele do życzenia. Czas rozruchu jest bardzo szybki i wynosi około 1,5 sekundy. W trybie zdjęć seryjnych przy ustawieniu najwyższej jakości może wykonać trzy klatki w nieco ponad 3,5 sekundy, ale potem musi zatrzymać się na kilka sekund, aby zapisać na karcie. Będzie nadal strzelał podczas robienia tego, ale w wolniejszym tempie. W sumie może nakręcić 10 klatek w około 35 sekund. Przy niższych ustawieniach rozdzielczości i jakości zwiększa się liczba ujęć w sekwencji szybkich serii, a w trybie ekonomicznym i ustawieniu 1600 x 1200 może robić zdjęcia z prędkością 1 kl./s bez zatrzymywania.

W przeciwieństwie do większości konkurentów super-zoom, Z20 ma bardzo precyzyjną kontrolę zoomu, z co najmniej 15 krokami między szerokim a teleobiektywy końcowe zakresu ogniskowych i progresywny wzrost prędkości, dzięki czemu im dłużej naciśniesz przycisk, tym szybszy obiektyw ruchy. Dzięki temu dokładne kadrowanie ujęć jest bardzo łatwe, przy jednoczesnym zachowaniu szybkiego przejścia z trybu szerokokątnego do teleobiektywu. Inni producenci powinni tutaj robić notatki.

Na głównym pokrętle trybów znajdziesz program, priorytet przysłony, priorytet migawki i pełną ręczną ekspozycję, a także tryby tematyczne dla portretu, sportu, krajobrazu, sceny nocnej i zachodu słońca. Dostępny jest również tryb automatyczny, który wyprzedza większość innych. W trybie automatycznym aparat przeanalizuje warunki ekspozycji, a następnie automatycznie wybierze tryb sceny, który zapewni najlepsze wyniki. To naprawdę robi różnicę, zwłaszcza w nietypowych warunkach oświetleniowych.

Tryb filmowy Z20 nie jest tak dobry, jak tryb VGA 30 klatek na sekundę w Z5, ale może obsługiwać 15 klatek na sekundę przy 640 x 480 pikseli (VGA) lub 30 klatek na sekundę przy 320 x 240, co jest wystarczające do większości zastosowań. Filmy są nagrywane w wysokiej jakości Motion JPEG z dźwiękiem, a aparat może nagrywać do momentu zapełnienia karty pamięci lub 14,5 MB pamięci wewnętrznej, która jest używana w danym momencie. Również daje wyobrażenie o rozmiarach plików, karta 128 MB zapewnia wystarczająco dużo miejsca na trzyminutowe nagrywanie w rozdzielczości 320 x 240 przy 30 klatkach na sekundę.

Jakość obrazu jest bardzo dobra, z jasnymi, naturalnymi kolorami, dużą ilością drobnych szczegółów i bardzo małą dystorsją obiektywu, nawet przy szerokim kącie. Na krawędziach o bardzo wysokim kontraście widać trochę fioletowej obwódki, ale nie stanowi to większego problemu. Poziomy hałasu są bardzo niskie przy ISO 50, 100, a przy 200 zauważalna jest niewielka różnica. Przy maksymalnym (ISO 320) szum jest ewidentny, chociaż mieści się w dopuszczalnych granicach. System naświetlania aparatu dobrze radzi sobie z nietypowym oświetleniem, np. scenami podświetlanymi od tyłu i o wysokiej kontrast, plus błysk wypełniający działa dobrze, aby rozjaśnić ciemne pierwsze plany, chociaż z bliska może być nieco szorstki strzały z dystansu. Wielostrefowy system AF działa dobrze nawet w słabym świetle, a w trybie ciągłym predykcyjny AF nie dobra robota do śledzenia poruszających się obiektów, choć nic dziwnego, że może być mylona z pierwszym planem Szczegół. W trybie makro aparat wybiera właściwy – zwykle najbliższy – obiekt z dużą dokładnością, chociaż deklarowany 1 cm zakres ostrości jest dostępny tylko przy szerokim kącie.

"'Werdykt"'

Jako tańsza alternatywa dla mocniejszego DiMAGE Z5, Z20 zapewnia doskonałą wydajność za te pieniądze. Obsługa i jakość obrazu są na wysokim poziomie i chociaż ma pewne nietypowe dziwactwa projektowe, jest to przyjemny w użyciu aparat. Jeśli szukasz większego zakresu ogniskowych, ale nie chcesz nadwyrężać banku, Z20 jest polecanym wyborem.

(tabela: z20spec)

„Na kolejnych dwóch stronach przedstawiono szereg zdjęć testowych. W tym przypadku obraz w pełnej rozdzielczości został zmniejszony do celów związanych z przepustowością, a kadr (pobrany z oryginalnego pełnego) obraz o rozdzielczości w Adobe ImageReady jpg jakość 60) podąża za każdym obrazem, abyś mógł docenić całość jakość. Następna strona zawiera obrazy o zmienionym rozmiarze (do jakości jpg Adobe ImageReady 50), dzięki czemu można ocenić ogólną ekspozycję. Osoby z połączeniem dial-up prosimy o cierpliwość podczas pobierania strony.”

„Nawet na jasnym, błękitnym niebie gałęzie tego drzewa mają wiele drobnych szczegółów. Dokładna kontrola zoomu ułatwia kadrowanie przyjemnych kompozycji”.
6mm (ok. odpowiednik 36 mm), f4.8, 1/250 s, ISO 50
—-

„Na najszerszym końcu obiektyw Z20 odpowiada 36 mm, co nie jest bardzo szerokie, ale wystarcza dla większości normalnych obiektów. Zwróć uwagę na brak zniekształceń w rogach i wysoką retencję szczegółów”.
6mm (ok. odpowiednik 36 mm), f3.2, 1/250 s, ISO 50
—-

”’ISO 50 – Przy tym minimalnym ustawieniu ISO 50 ISO nie ma szumu obrazu, a obraz jest pełen szczegółów jak brzytwa.’’
„ISO 100 – Przy nieco wyższym ustawieniu ISO 100 nadal nie ma szumu obrazu i łatwo jest zobaczyć siatkę nad oknami katedry”.
”ISO 200 – Przy 200 ISO wciąż jest bardzo mało szumu, ale niektóre szczegóły są tracone. Trudniej rozróżnić siatkę nad oknami”.
„ISO 320 – Przy maksymalnym ustawieniu ISO 320 szum obrazu jest dość wyraźny w ciemniejszych obszarach, ale nadal dość łagodny w jaśniejszych obszarach. Wiele szczegółów zostało jednak utraconych”.

„Ta strona składa się z obrazów o zmienionym rozmiarze (do jakości Adobe ImageReady jpg 50) w celu oceny ogólnej ekspozycji”.

”’Oddanie kolorów jest doskonałe. Chociaż to zdjęcie zostało zrobione w pochmurny dzień, kolory są jasne i żywe, z dużą ilością szczegółów nawet w żółtych prześwietleniach”.
6mm (ok. odpowiednik 36 mm), f3.2, 1/100 s, ISO 50
—-

„Wysoki kontrast między ciemnym pierwszym planem a jasnym niebem spowodował, że system pomiaru nieco prześwietlił to ujęcie, ale główny obiekt jest dobrze wyeksponowany”.
6mm (ok. odpowiednik 36 mm), f4.8, 1/125 s, ISO 50
—-

„Przy wyłączonej lampie błyskowej system ekspozycji mierzy prześwietlone obszary, pozostawiając pierwszy plan ciemny, zgodnie z zamierzeniami”.
6mm (ok. odpowiednik 36 mm), f4.8, 1/100 s, ISO 50
—-

„Po ustawieniu lampy błyskowej w trybie automatycznym system ekspozycji równoważy lampę błyskową ze światłem zastanym, rozjaśniając pierwszy plan, jednocześnie rejestrując posąg w oddali”.
6mm (ok. odpowiednik 36 mm), f3.2, 1/320 s, ISO 64
—-

„System autofokusa prawidłowo zablokował się na najbliższym obiekcie, mimo że nie znajduje się on centralnie w kadrze”.
6mm (ok. odpowiednik 36 mm), f3.2, 1/60 s, ISO 50

Zaufany wynik