Frontlines: przegląd paliwa wojny

„Platformy: PC i Xbox 360””

Czy współczesna walka to nowa II wojna światowa? Z Pole bitwy 2, Call of Duty 4 i Conflict: Denied Ops za nami i Battlefield: Bad Company i Far Cry 2 przed nami, zdecydowanie zaczyna się tak czuć. Oczywiście Frontlines nie jest tak naprawdę osadzony w dzisiejszych czasach – konflikt, o którym mowa, jest niedalekim złomem o ropę i energia między sojuszem rosyjsko-chińskim a światem zachodnim – ale nadal bardzo przypomina Call of Duty 4 lub Pole bitwy 2. To ostatnie może nie być zaskakujące, biorąc pod uwagę, że w poprzednim życiu jego twórca, Kaos Studios, był znany jako Trauma Studios; najbardziej znany ze stworzenia moda Desert Combat do Battlefield 1942.

Z całej masy innych powodów nie można mówić o Linii Frontu bez wzmianki o serii Battlefield od DICE – a zwłaszcza Battlefield 2. Zasadniczo jest to nadal gra na dużych mapach zaprojektowanych dla dużej liczby żołnierzy, oparta na punktach kontrolnych do zajęcia i celach do zniszczenia. Koncentruje się również na pojazdach, z szeroką gamą różnych samochodów opancerzonych, czołgów, helikopterów i odrzutowców na te chwile, kiedy musisz podróżować (i wysadzać rzeczy) we względnym bezpieczeństwie i stylu. Jest to również gra, która wymaga i nagradza pracę zespołową, a nie popisowe przedstawienie każdego człowieka. Jeśli jesteś weteranem Battlefield 2, nawet sceneria i modele postaci mogą czasami wydawać się niesamowicie znajome. Zaprzeczanie jakimkolwiek podobieństwom między tymi dwiema grami byłoby po prostu głupie.

Jednak Linia Frontu odbiega od ustalonej formuły Battlefield pod kilkoma bardzo znaczącymi względami. Co najważniejsze, jest to gra, w której akcja dla jednego gracza – nie tylko multiplayer – jest prawdziwym priorytetem. Ci, którzy cynicznie oczekują gloryfikowanego meczu z botem, są w szoku. Frontlines ma odpowiednią kampanię dla pojedynczego gracza, opartą na działaniach firmy szturmowej Stray Dog w krytycznym okresie, który wkrótce przerodzi się w trzecią wojnę światową. Każda misja w tej kampanii ma odpowiednią strukturę, a ukończenie jednego zestawu celów otwiera kolejne, a nawet własne elementy. Zaczynając od prostego patrolu wokół spornego zakładu naftowego, nie minie dużo czasu, zanim weźmiesz udział w atakach w fabrykach czołgów, snajperskich najazdach na terytorium wroga i pełnowymiarowych atakach na bazy rakietowe i wrogie kwatery główne.

To podczas gry w kampanię dla jednego gracza myślisz o Ghost Recon Advanced Warfighter oraz jego kontynuacja lub Call of Duty 4 nieuchronnie wkradnie się, co jest prawie uzupełnieniem gry, która nadal mocno opiera się na podstawowej mechanice gry Battlefield. Jednak podczas gdy sama rozgrywka w trybie biegania i strzelania bardzo przypomina GRAW2 lub CoD4, walka na Linii frontu wydaje się bardziej organiczna i mniej wymyślna. Masz pewien stopień kontroli i nie jesteś po prostu przerzucany od wymiany ognia do wymiany ognia na set-piece. Mapy są zaskakująco szeroko otwarte i możesz swobodnie osiągać cele z bieżącej listy w mniej więcej dowolnej kolejności. Jeśli są czołgi lub samochody pancerne do użycia, możesz ich użyć, ale rzadko jesteś do tego zmuszony. Możesz podnieść rozstawianą ciężką broń (w tym niesamowitą broń kolejową) i używać jej, gdzie chcesz, lub wziąć jeden z różnych dronów i użyć ich według własnego uznania. Choć raz czujesz, że masz kontrolę nad akcją.

Drony to jeden z najfajniejszych dodatków do gry. Otrzymujemy wybuchowe drony, które można wjechać pod czołgi lub obozowiska wroga i wysadzić w powietrze. Dostajemy latające drony – wyobraź sobie jeden z tych mini śmigłowców zdalnie sterowanych, z wyjątkiem tego, który jest uzbrojony w małe wyrzutnie rakiet. Dostajemy nawet drobiazg, który przypomina mi klasyczny zabawkowy Big Trak z lat osiemdziesiątych, tylko ten Big Trak ma zamontowane karabiny maszynowe. Inteligentne wykorzystanie ich do zmiatania punktów obrony wroga lub zmiękczania ciężkiego pancerza jest zawsze dobre dla śmiechu – a w niektórych misjach jest ważną umiejętnością przetrwania.

A podczas gdy kampanie dla jednego gracza w GRAW2 oraz CoD4 pozwalały strzelać do rzeczy z wygodnego samolotu lub helikoptera, czy pozwalały też je pilotować? Jedną z największych zalet Linii frontu jest to, jak dobrze integruje listę pojazdów z grą dla jednego gracza. Nie mówimy o odcinkach torów lub misjach poświęconych akcjom czołgów – tylko misje, w których czołgi i helikoptery mogą odegrać kluczową rolę w akcji.

Teraz gra taka jak ta stoi lub spada na jakość sztucznej inteligencji. W większości jest całkiem nieźle; inni faceci w twojej drużynie często nie stoją w pobliżu i nie robią nic, i wykonują dobrą robotę, wspierając twoje działania i usuwając wrogie oddziały w zasięgu. W międzyczasie Twoi wrogowie działają umiejętnie w koncercie i zarządzają dziwnym, podstępnym manewrem oskrzydlającym, idąc za Tobą, by zaskoczyć Cię, gdy najmniej się tego spodziewasz. Są jednak chwile, kiedy iluzja się zaciera. Czasami sojusznicy i wrogowie zdają się nie widzieć się nawzajem, mijając się na stosunkowo wąskiej przestrzeni bez takiego podobnie jak wymiana strzałów – denerwujące, gdy ruski zbir zaczyna strzelać do ciebie za śpiącym kumplem plecy. Podobnie zdarza się, że cała banda wrogów wyskoczy z ukrycia i praktycznie stanie w kolejce do rozstrzelania. Jestem też bardziej niż trochę podejrzliwy, że gra czasami odradza więcej wrogów za tobą w obszarach, które już oczyściłeś z kłopotów. Nie byłem w stanie tego potwierdzić, ale na niektórych poziomach dowody zdecydowanie na to wskazują.

Wszystko to – nie wspominając o znakomitym wyborze niemal futurystycznych karabinów szturmowych, karabinów snajperskich, pistoletów i wyrzutni rakiet – wskazuje na przyzwoite wrażenia dla jednego gracza. Cóż, dokładnie to zapewnia Frontlines. Nie jest jednak niesamowity. Jest niezmiennie dobry, ale rzadko świetny. W rzeczywistości nigdy nie osiąga dramatycznych punktów kulminacyjnych, jakie można znaleźć w GRAW2 lub CoD4, ani nie dorównuje napięciu olśniewającej misji snajperskiej w retrospekcji.

Co więcej, jest trochę tak samo, ze zbyt wieloma misjami, które grają podobnie i – co gorsza – wyglądają podobnie. Może to koncepcja, może to sztuka, ale nie da się uciec od tego, że świat Frontlines jest raczej jałowy, nudny i brązowy. Choć gra korzysta z silnika Unreal 3, jest to raczej solidna produkcja niż spektakularna. Gdzie GRAW2 miał niesamowite, prawie fotorealistyczne szczegóły i oszałamiającą mgłę cieplną i oświetlenie, lub gdzie CoD4 miał wspaniałe otoczenie, wiarygodne postacie i przekonujące efekty filmowe, wszystko na Linie frontu wygląda trochę – i tylko trochę – nijako. Wersja na PC wypada tu lepiej niż na Xbox 360, ponieważ tekstury są ostrzejsze i bardziej szczegółowe, podczas gdy modele wydają się nieco bardziej wyrafinowane. Jedno słowo ostrzeżenia dla właścicieli Geforce 8. Podczas gdy gra działała płynnie przy maksymalnych ustawieniach na moim systemie Core 2 Quad Extreme QX6850/Asus GeForce 8800 Ultra, musiałem wyłączyć ustawienie „foliage”, aby wyeliminować okresowe zacinanie się liczby klatek na sekundę. Mamy nadzieję, że ten problem zostanie naprawiony w przyszłej łatce.

Jeśli wybierasz między dwiema wersjami, możesz również wziąć pod uwagę elementy sterujące. Sterowanie myszą/klawiaturą na komputerze odzwierciedla ustawienia domyślne Pole bitwy 2 ustawienia, co ma sens, ponieważ do tego będzie przyzwyczajonych wiele osób wybierających tę grę. Jednak sterowanie 360 ​​wydaje się odzwierciedlać podejście Halo. Ruch, celowanie i strzelanie są takie, jak można się spodziewać, ale funkcja powiększania celowania nie jest włączona lewy spust – jak w Call of Duty 2 do 4 – ale po kliknięciu prawym drążkiem analogowym, jak w Halo 3. Tymczasem przycisk sprintu znajduje się na prawym zderzaku. Myślę, że zależy to od tego, do czego jesteś przyzwyczajony, ale uznałem to za niewielką irytację.

Wszystko to powiedziawszy, Frontlines to nadal najlepszy FPS dla jednego gracza, w jaki grałem do tej pory w tym roku. Co prawda, biorąc pod uwagę konkurencję, jak Turok, to nie jest duże osiągnięcie, ale dla tych, którzy pękli kryzys, Pomarańczowe pudełko i CoD4 na PC lub Halo 3 i ostatnie dwa na 360, powinno to wystarczyć. Prawdziwą siłą przyciągającą Frontlines jest jednak opcja dla wielu graczy. Jasne, oba formaty są już dobrze przygotowane, jeśli chodzi o akcję FPS online, ale Frontlines to coś nowego. Na 360 zapewnia większe wrażenia niż Battlefield 2: Modern Combat, GRAW2 czy Call of Duty 4; coś bliższego pełnowymiarowej wersji Battlefield na PC tylko ze względu na rozmiar map, wszechobecność pojazdów i liczba zaangażowanych graczy (od 4 do 50 w zależności od mapa). Na PC, gdzie Battlefield 2 i 2142 rządzą grzędą, tak nie jest. Jednak nawet tutaj Frontlines oferuje nieco inną odmianę stylu Battlefield.

Kluczem jest linia frontu tytułu. Podczas przejmowania punktów kontrolnych obszary oznaczone na mapie na czerwono i niebiesko oraz przypływy i odpływy oraz linia frontu między nimi zmieniają położenie. Gdy to robi, gracze po obu stronach są delikatnie popychani do ataku/obrony najbliższych punktów kontrolnych. W rezultacie bitwy mają tendencję do koncentrowania się wokół linii frontu, a nie rozproszenia po całej mapie, ponieważ mogą być w Pole bitwy 2 lub 2142, a gracze są skoncentrowani bez potrzeby stosowania struktury dowodzenia AI używanej w Wrogie terytorium: Quake Wars. To dobry system, a nawet na większych mapach wydaje się, że jest mniej czasu na wędrówkę w poszukiwaniu skrawka niż w ostatnich Battlefields. Tymczasem elastyczny system klas w grze, ze zróżnicowanym wyposażeniem, które obejmuje drony, możliwości EMP i uprawnienia do wzywania nalotów, gwarantuje, że znajdziesz rolę, która Ci odpowiada.

To świetna zabawa, a ogólnie mówiąc mapy wydają się mocniejsze, bardziej zawiłe i bardziej dynamiczne niż te z Battlefield 2 czy 2142. Z drugiej strony, pomimo linii frontu i dronów, nie jest to tak inna gra, a nowicjusze powinni uważaj, przynajmniej na PC, Frontlines zostało już dokooptowane przez byłych fanów Battlefield Klub. W rezultacie może być trudno zdobyć przyczółek w grze bez wielokrotnych zdmuchnięć – czasami, gdy dopiero się odrodziłeś.

Mimo to jest to bardziej ostrzeżenie niż uzasadniona krytyka. Liczy się to, że Frontlines wykonuje niesamowitą robotę, dostarczając doświadczenie Battlefield graczom konsolowym i zapewnia wystarczająco dużo nowe rzeczy dla graczy PC Battlefield, aby dać im powód, by przynajmniej spróbować, nawet jeśli nie porzucą DICE całkowicie. To, że robi to podczas pakowania w solidną grę dla jednego gracza, jest jeszcze większym powodem, aby ją polecić, chociaż nadal uważam, że jest to bardziej dla zapalonych graczy FPS niż dla bardziej swobodnych Halo 3 lub Call of Duty 4 tłum.

I ostatnia uwaga: wersja na PC nie jest obecnie najbardziej stabilną bestią, pomimo niepokojąco pośpiesznej łatki w pierwszym dniu premiery. Użytkownicy systemu Vista, ci z wbudowanym dźwiękiem i ci z kartami graficznymi Geforce wydają się cierpieć szczególnie źle – a jak zaznaczyłem wszystkie powyższe pola, miałem piekielny czas na uruchomienie gry i bieganie. Warto o tym pamiętać i poczekać na wprowadzenie kolejnych poprawek przed dokonaniem zakupu.

"'Werdykt"'

Godny przeciwnik uznanej serii Battlefield, wzbogacony o przyzwoitą kampanię dla jednego gracza. Linia frontu nie jest ani wystarczająco inna, ani wystarczająco ekscytująca, aby była niezbędna, ale jeśli jesteś fanem tego gatunku, na pewno Ci się spodoba.

Zaufany wynik